Κ. Χαρίτση ξεκινώ από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Υπάρχουν επιμέρους μέτρα με τα οποία θα μπορούσατε να συμφωνήσετε υπερψηφίζοντάς τα στη Βουλή ή τα απορρίπτετε στο σύνολό τους;
Όσα ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ υπηρετούν μια συνεκτική επιλογή: τη διεύρυνση των ανισοτήτων στη χώρα. Ούτε ένα μέτρο για την καταπολέμηση της ακρίβειας, ούτε μια λέξη για τη φορολόγηση του πλούτου, ούτε μια νύξη για το κύριο πρόβλημα των χαμηλών μισθών.
Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, λοιπόν, όχι μόνο δεν αμφισβητούν το υφιστάμενο μοντέλο της «φτηνής ανάπτυξης» και της συσσώρευσης πλούτου σε λίγους, αλλά αντιθέτως το ενισχύουν. Και οι περίφημες φορο-ελαφρύνσεις αυτό εξυπηρετούν. Τα υψηλά εισοδήματα και τους κατέχοντες μεγάλη ακίνητη περιουσία. Έτσι φτάνουμε και στο παράδοξο, ένας 30αρης με 1.100 ευρώ μισθό και νοίκι 650 να μην κερδίζει ούτε ένα ευρώ κι αυτός που του νοικιάζει το σπίτι -ο ιδιοκτήτης- να έχει άμεσο όφελος.
Η χώρα χρειάζεται φορολογική δικαιοσύνη: μείωση έμμεσων φόρων που πλήττουν δυσανάλογα τα ασθενέστερα στρώματα, μείωση φορολογικών βαρών στη μισθωτή εργασία, αύξηση φορολογικής επιβάρυνσης για τα μεγάλα εισοδήματα και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία, ουσιαστική φορολόγηση επιτέλους των υπερκερδών των τραπεζών και των καρτέλ.
Καμία συναίνεση, λοιπόν, στην πολιτική της Δεξιάς. Και φυσικά, καμία ευκαιρία στον κύριο Μητσοτάκη να συνεχίσει το σχέδιό του.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ήρθε ξανά στο προσκήνιο. Με δεδομένες τις τελευταίες εξελίξεις στην Εξεταστική Επιτροπή πώς θα κινηθεί η Νέα Αριστερά; Υπάρχουν κοινά σημεία πάνω στα οποία θα μπορούσαν να συνεργαστούν εκ νέου οι προοδευτικές δυνάμεις;
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ συμπυκνώνει τη δομή εξουσίας της ΝΔ: ένας μηχανισμός ελέγχου δημόσιου χρήματος με στόχο την οικοδόμηση πελατειακών σχέσεων. Έχω πει επανειλημμένως ότι πρόκειται για μια πυραμίδα διαφθοράς και η Νέα Αριστερά απέδειξε με στοιχεία στη Βουλή ότι στην κορυφή αυτής της πυραμίδας βρίσκεται ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης.
Η Εξεταστική Επιτροπή που συγκρότησε η Νέα Δημοκρατία είναι ένα σκάνδαλο μέσα στο σκάνδαλο, με έναν στόχο: να μην διερευνηθούν ποινικές ευθύνες των υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να θαφτεί η δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Αυτόν τον στόχο εξυπηρετεί η αφήγηση της «διοικητικής αρρυθμίας» και των «χρόνιων παθογενειών», και η πρόταση για διερεύνηση ευθυνών από τη δεκαετία του 1990. Είναι γνωστή η συνταγή: διάχυση ευθυνών για να μην αποδοθούν ευθύνες εκεί που πραγματικά υπάρχουν.
Η υπόθεση δεν κλείνει όμως. Συνεχώς έρχονται στο φως και νέες πτυχές αυτού του τεράστιου σκανδάλου, όπως η εμπλοκή του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό Γ. Μυλωνάκη, ο οποίος φέρεται να έχει ενημερωθεί για την κατάσταση στον ΟΠΕΚΕΠΕ μέσω υπομνήματος αλλά και να έχει λάβει γνώση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων της ΕΛ.ΑΣ. Το μοτίβο είναι ίδιο με το σκάνδαλο των υποκλοπών και την εμπλοκή του Μεγάρου Μαξίμου στις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ.
Η Νέα Αριστερά θα επιμείνει στην ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων της αριστερής και προοδευτικής αντιπολίτευσης ώστε να αποδοθούν ευθύνες σε όλα τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στο πολύκροτο αυτό σκάνδαλο.
Στη μεγάλη εικόνα βλέπουμε ότι η αριστερά υποχωρεί. Την ίδια ώρα, οι διεργασίες στον προοδευτικό χώρο εντείνονται. Εν τέλει, το κόμμα σας ενδιαφέρεται για την ανασύνθεση της αριστεράς ή της κεντροαριστεράς;
Ναι, η αριστερά αντιμετωπίζει στρατηγικά προβλήματα – πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Και αυτό δεν αφορά μόνο την εγχώρια αριστερά.
Το βασικό που πρέπει να δούμε εδώ είναι ότι η κοινωνία μετά από έξι χρόνια καθεστωτικής και νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, είναι πολύ ζορισμένη. Και για αυτό πολύ απαιτητική. Περιμένει μια πολιτική πρόταση ευθέως αντιπαραθετική στην πολιτική που ακολουθείται σήμερα. Μια πρόταση που θα δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος, ότι τα πράγματα μπορούν όντως να αλλάξουν προς το καλύτερο για την κοινωνική πλειοψηφία στο σήμερα.
Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια μάθαμε κάποια πράγματα: ότι η κεντρώα ασάφεια -τύπου Σολτς στη Γερμανία- η λογική του μέσου όρου και οι θολές προτάσεις δεν έχουν αποτέλεσμα. Αλλά και ότι αυτόκλητοι σωτήρες δίχως πολιτική ουσία ξεθωριάζουν πολύ γρήγορα – περίπτωση Κασσελάκη. Στον αντίποδα, βλέπουμε ότι στην Ισπανία η συμμαχία Αριστεράς και Σοσιαλιστών, παρά τα προβλήματά της, είναι ένας φάρος στην, όλο και πιο σκοτεινή, ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Νέα Αριστερά, ήδη από τον Ιούλιο του 2024, πρότεινε τη συγκρότηση ενός Λαϊκού Μετώπου πάνω σε προγραμματική βάση. Αυτή η πρόταση είναι δύσκολη, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να υπερβεί την αίσθηση της γενικευμένης ήττας και να βάλει μπρος τη συλλογική προοπτική αναμέτρησης με την πολιτική της Δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, η ανασύνθεση, η ανασυγκρότηση και η ενότητα. Με αιχμηρές προτάσεις, σαφείς κοινωνικές εκπροσωπήσεις και κυρίως ένα ξεκάθαρο στίγμα ότι στη σημερινή εποχή η Αριστερά -όχι ως ταμπέλα, αλλά ως ουσία- είναι η μόνη απάντηση στη Δεξιά.
Υπάρχουν “κόκκινες γραμμές” στις συνεργασίες ή είστε διατεθειμένοι να κάνετε συμβιβασμούς και διευθετήσεις, προκειμένου να βρεθεί κοινός τόπος με τα υπόλοιπα προοδευτικά κόμματα;
Μέτωπο δεν φτιάχνεις με όσους συμφωνείς σε όλα. Με αυτούς είσαι στο ίδιο κόμμα. Κατά συνέπεια, κάθε μορφής συνεργασία είναι προφανώς μια ζωντανή διαδικασία που απαιτεί συγκλίσεις.
Σημειώνω όμως το εξής: στη χώρα μας οι «συνεργασίες» συνήθως ταυτίζονται με «συμπράξεις κορυφής» προσωπικού χαρακτήρα. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Μας ενδιαφέρει να δημιουργηθεί ένας ανταγωνιστικός πόλος στη Δεξιά με αριστερό-οικολογικό πρόσημο.
Η λογική «λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο» δεν δουλεύει πια. Έχουμε μπροστά μας διλήμματα που απαιτούν ξεκάθαρες απαντήσεις:
Φτηνή ανάπτυξη με διάλυση της εργασίας ή αυξήσεις στους μισθούς με δίκαιη φορολόγηση του πλούτου; Υπέρογκοι εξοπλισμοί ή ενίσχυση του κοινωνικού κράτους; Κλειστά σύνορα ή πολιτική ένταξης των μεταναστριών και μεταναστών; Εξορύξεις χωρίς αύριο ή εκδημοκρατισμός της παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ; Υπερ-τουρισμός και Airbnb ή διεύρυνση της παραγωγικής βάσης; Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων ή δημόσιος έλεγχος σε στρατηγικές υποδομές;
Σε τέτοια κρίσιμα ζητήματα η Νέα Αριστερά δίνει καθαρές απαντήσεις.
Αν συμφωνήσουμε στη στρατηγική κατεύθυνση, τότε ναι, μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό σχέδιο για τη χώρα. Και μια πρόταση που μπορεί να δώσει ελπίδα και να κινητοποιήσει την κοινωνία.