Το κείμενο με τις θέσεις ενόψει του προγραμματικού συνεδρίου είναι εκτενές (ως όφειλε) μα και μεστό.
Παραθέτω ορισμένα σχόλια επ’ αυτού:
- Επειδή οι αναφορές στην έρευνα είναι επαρκείς, μπορεί να τονιστεί ακόμα περισσότερο η ανάγκη για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα έχει ως στόχο την καλλιέργεια των συνθηκών που θα ευνοούν ένα παραγωγικό μοντέλο που επιτέλους θα στηρίζεται στην παραγωγή και την αξιοποίηση της (νέας) γνώσης, μακριά από ένα μοντέλο που αποδεικνύεται πως στην πράξη προτεραιοποιεί την ‘οικονομία της ψυχαγωγίας’ (εστίαση, τουρισμός κλπ.). Κι αυτό διότι αυτή έχει μικρό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και επηρεάζει αρνητικά τη διάρθρωση της παραγωγής και της οικονομίας (έμφαση σε δραστηριότητες μηδενικής τεχνολογικής έντασης και χαμηλής προστιθέμενης αξίας, αφού απευθύνονται στον τελικό καταναλωτή).
- Μπορεί να τονιστεί η σύνδεση της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με την ερευνητική δραστηριότητα και τη σταδιακή καλλιέργεια μιας νέας κουλτούρας στα σχολεία, που θα ευνοεί την περιέργεια των μαθητών και θα προωθεί ακόμα περισσότερο την έρευνα (άλλος ένας παράγοντας που συνηγορεί υπέρ της υπαγωγής του χαρτοφυλακίου της έρευνας στο υπουργείο Παιδείας
- Μιας και υποστηρίζουμε τον σχεδιασμό και την εφαρμογή ενός παραγωγικού μοντέλου, που θα βασίζεται στη γνώση, είναι απολύτως κρίσιμο να σταματήσει η απαξίωση του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης. Η πιο χαρακτηριστική απόδειξη της απαξίωσης είναι η στελέχωση των σχολείων με το απαραίτητο διδακτικό προσωπικό καθυστερημένα και αφού έχει ξεκινήσει το σχολικό έτος (ακόμα και μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων !) και η ομηρεία την οποία βιώνουν οι αναπληρωτές δάσκαλοι/δασκάλες και καθηγητές/καθηγήτριες. Αυτό το δομικό πρόβλημα είναι ξεκάθαρα ευθύνη του Υπουργείου και την ίδια στιγμή υποσκάπτει το γνωσιακό δυναμικό της νέας γενιάς και την όποια προοπτική ουσιαστικής τόνωσης της ερευνητικής δραστηριότητας και των ερευνητών/ερευνητριών.
- Σε παρεμφερή λογική -στη βάση της ανάγκης να διακοπεί η απαξίωση του δημόσιου τομέα σε υγεία, εκπαίδευση κλπ.- μπορεί να τονιστεί ως στοιχείο κριτικής προς την κυβέρνηση ότι πλέον έχει γίνει κοινός τόπος η πρακτική του outsourcing δράσεων που σχεδίαζαν και υλοποιούσαν δημόσιοι φορείς προς τον ιδιωτικό τομέα.