Πριν ένα χρόνο βουλευτές της Νέας Αριστεράς καταθέσαμε κοινοβουλευτική ερώτηση στους Υπουργούς Περιβάλλοντος ,Ενέργειας και Πολιτισμού με θέμα: «Η Γυάρος από ιστορικός τόπος συλλογικής μνήμης, μετατρέπεται σε επενδυτικό project εταιρείας αλουμινίου και κουφωμάτων». Στην ερώτηση τονίζαμε πως ηεπιχειρηματική «αξιοποίηση» και αλλοίωση της ιστορικής φυσιογνωμίας της Γυάρου -ενός από τους εμβληματικότερους ιστορικούς χώρους της σύγχρονης Ελλάδας και ταυτόχρονα μιας Θαλάσσιας Προστατευόμενης Περιοχής Natura 2000- είναι ανεπίτρεπτη και ασύμβατη με το ειδικό ιστορικό βάρος τόπων που συνδέονται με σημαντικά γεγονότα του 20ου αιώνα.
Mετά το προεδρικό διάταγμα που έχει τον τίτλο «Χαρακτηρισμός, οριοθέτηση και καθορισμός ζωνών και ειδικών κατηγοριών χρήσεων γης της Περιοχής Προστασίας της Βιοποικιλότητας “Νήσος Γυάρος και θαλάσσια ζώνη”» το οποίο τέθηκε σε βραχεία δημόσια διαβούλευση το καλοκαίρι από το υπουργείο Περιβάλλοντος, επανερχόμαστε με ερώτηση προς τους ίδιους Υπουργούς, κρούοντας για άλλη μια φορά τον κώδωνα του κινδύνου
Οι τόποι εξορίας και μαρτυρίου όπως η Γυάρος, κουβαλoύν το βάρος των αγώνων για την δημοκρατία στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Η Πολιτεία οφείλει να προστατεύει και να διατηρεί το ιστορικό τους φορτίο , ώστε να αποτελούν ζωντανή μαρτυρία της συλλογικής μνήμης. Στην ερώτηση που καταθέτουμε, μεταξύ άλλων, ρωτάμε τους αρμόδιους Υπουργούς αν θα διασφαλιστεί με κάθε θεσμικό τρόπο η προστασία του ιστορικού τόπου της Γυάρου, με τον οφειλόμενο σεβασμό στην ιστορική μνήμη και στο ιδιαίτερο οικοσύστημα μοναδικής βιοποικιλότητας μέσα στο οποίο εντάσσεται- «διαγράφοντας κάθε σκέψη τουριστικής ή επιχειρηματικής εκμετάλλευσής του νησιού», όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ (ΣΦΕΑ) 1967-1974 και περιμένουμε τις απαντήσεις τους.