Ομιλία της εισηγήτριας της Νέας Αριστεράς, Σίας Αναγνωστοπούλου, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: «Έγκριση σχεδίου Σύμβασης Τροποποίησης της υπό στοιχεία 014Γ/20 Σύμβασης για την επέκταση της εν συνεχεία υποστήριξης των μαχητικών αεροσκαφών τύπου RAFALE»
Στην ομιλία της κατά τη συζήτηση του σ/ν του ΥΠΕΘΑ σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής, η εισηγήτρια της Νέας Αριστεράς αναφέρθηκε στις καίριες ανησυχίες για τη διαρκώς αυξανόμενη εξοπλιστική δαπάνη της χώρας, την απουσία ολοκληρωμένου αμυντικού σχεδιασμού και την προώθηση μιας επικίνδυνης «κουλτούρας πολέμου» στην Ευρώπη.
Η κ. Αναγνωστοπούλου ξεκινώντας, εξέφρασε τα ειλικρινή συλλυπητήρια για τον 19χρονο ΕΠΟΠ που έχασε τη ζωή του στο δυστύχημα στη Ρόδο, καθώς και ευχές για γρήγορη ανάρρωση του τραυματισμένου Επιλοχία. Επισήμανε ότι τα συνεχόμενα δυστυχήματα στα στρατόπεδα δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίζονται ως μεμονωμένα περιστατικά και απαιτούν ουσιαστικό έλεγχο των συνθηκών εκπαίδευσης και ασφάλειας.
Η τοποθέτησή της επικεντρώθηκε στη σταδιακή υιοθέτηση, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενός πολεμικού κλίματος που απομακρύνει τις κοινωνίες από τη διπλωματία και την ειρήνη. Τονίστηκε ότι οι πολεμικές βιομηχανίες καταγράφουν τεράστια κέρδη, γεγονός που εξηγεί την πολιτική στροφή και τις δηλώσεις ηγετών περί «αναγκαιότητας» πολεμικής προετοιμασίας. Αναφέρθηκε και στις πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας: «Ακούσαμε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, πριν μερικές μέρες, να κάνει την ανατριχιαστική περίφημη δήλωση -η οποία, βέβαια, είναι ακριβώς στο πνεύμα των Υπουργών Άμυνας της Γαλλίας, της Γερμανίας, στρατηγών, του Καγκελάριου Μερτς- ότι πρέπει η Ευρώπη να συνηθίσει -να μπει σε αυτή την κουλτούρα- τα φέρετρα με τις ευρωπαϊκές σημαίες επάνω. Δηλαδή, θυσία των ανθρώπων, των πολιτών αυτής της ηπείρου και αυτής της χώρας, για να μπορέσουν οι πολεμικές βιομηχανίες να έχουν τεράστια κέρδη, για να μπορέσει το ΝΑΤΟ να πιάσει τον στόχο του 5% των Προϋπολογισμών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ για την άμυνα, να πιάσει τους στόχους που καθιστούν πως σε αυτό το αναχρονιστικό αφήγημα πρέπει οι άνθρωποι να γίνονται κρέας για τις μηχανές του πολέμου».
Στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για την υποστήριξη των Rafale, η βουλευτής υπογράμμισε το τεράστιο οικονομικό βάρος που επωμίζεται ο ελληνικός λαός: από τις αρχικές συμβάσεις των 2,5 δισ. ευρώ, τις επιπλέον αγορές, έως τα εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως για εν συνεχεία υποστήριξη. Τέθηκε το κρίσιμο ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να δεσμεύονται τέτοια ποσά χωρίς συνολική εικόνα του αμυντικού πλέγματος της χώρας;
Αναδείχθηκαν επίσης οι αντιφάσεις που προκύπτουν από τις ίδιες τις δηλώσεις του Υπουργείου Άμυνας σχετικά με τις φρεγάτες Belharra: αφενός θεωρούνται ικανές να αντιμετωπίσουν σύγχρονες απειλές, αφετέρου χαρακτηρίζονται «πολύ ακριβές» για επιχειρήσεις σε στενές θάλασσες και ευάλωτες σε επιθέσεις με φθηνά drones. Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι δεν υπάρχει ουσιαστική εγχώρια συμμετοχή στην παραγωγή ή υποστήριξη των νέων συστημάτων, γεγονός που υπονομεύει την αμυντική αυτονομία της χώρας σε περιόδους κρίσεων ή εμπορικών περιορισμών. «Χωρίς συνολικό σχεδιασμό», «οι εξοπλισμοί μετατρέπονται σε αποσπασματικές και συχνά πολιτικά καθοδηγούμενες αγορές, που θυμίζουν διπλωματία εξοπλισμών αντί για διπλωματία ειρήνης», τόνισε η βουλευτής.
Τέλος, η κ. Αναγνωστοπούλου έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Τόνισε ότι καμία αμυντική ικανότητα δεν μπορεί να σταθεί χωρίς το προσωπικό που καθημερινά υπηρετεί στις πιο δύσκολες συνθήκες. Αναφέρθηκε στις συγκεντρώσεις των στρατιωτικών ενάντια στο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Άμυνας, επισημαίνοντας ότι οι μεγάλες δομικές αλλαγές δεν μπορεί να προχωρούν χωρίς διάλογο με εκείνους που επωμίζονται το βάρος της άμυνας και προστασίας της χώρας. Η χώρα χρειάζεται διαφάνεια, στρατηγικό σχεδιασμό, ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και πραγματική στήριξη του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων — όχι ανεξέλεγκτες εξοπλιστικές δαπάνες και ανακύκλωση ενός κλίματος πολεμικής κανονικότητας.