Η 25η Νοεμβρίου δεν είναι απλά μία επέτειος. Η 25η Νοεμβρίου μας υπενθυμίζει μία αλήθεια που η κοινωνία και η Πολιτεία δεν έχουν ακόμη τολμήσει να αντιμετωπίσουν κατάματα:
Η έμφυλη βία δεν είναι «μεμονωμένα περιστατικά». Είναι αποτέλεσμα της πατριαρχίας και των ανισοτήτων που διαπερνούν την καθημερινότητα των γυναικών, από το σπίτι μέχρι τον χώρο εργασίας, από τον δρόμο μέχρι το κράτος.
Στην Ελλάδα του 2025, οι γυναικοκτονίες συνεχίζουν να συμβαίνουν με τον ίδιο φρικτό ρυθμό. Τα αστυνομικά τμήματα εξακολουθούν να γυρνούν πλάτη σε γυναίκες που ζητούν προστασία. Οι δομές φιλοξενίας είναι υποστελεχωμένες και η πρόληψη ανύπαρκτη.
Η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες παραμένουν κοινωνικά και πολιτικά αόρατες. Παρά τις δεκάδες καταγεγραμμένες δολοφονίες γυναικών τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει θεσμικά τον όρο “γυναικοκτονία”, απονοηματοδοτώντας πολιτικά και κοινωνικά τον σεξιστικό χαρακτήρα αυτών των εγκλημάτων.
Για τη Νέα Αριστερά, η απάντηση δεν μπορεί να είναι συμβολική.
Απαιτείται ένα κράτος που να στηρίζει και να προστατεύει πραγματικά:
• με άμεση αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία» στο ποινικό δίκαιο,
• με υποστήριξη γυναικών με ευαλωτότητες: άνεργες, άστεγες, ΑμεΑ, μονογονείς, ηλικιωμένες, ΛΟΑΤΚΙ+, μειονοτικές, Ρομά, προσφύγισσες, μετανάστριες, κρατούμενες, αποφυλακιζόμενες, θύματα τράφικιγκ.
• με ενσωμάτωση της έμφυλης ισότητας, των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων στην εκπαιδευτική διαδικασία
• με ίσες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, στρατηγική για την καταπολέμηση της γυναικείας ανεργίας
• με ισχυρές δημόσιες δομές προστασίας και στήριξης,
• με αστυνομία εκπαιδευμένη να ακούει και όχι να αγνοεί,
• Με ενίσχυση του νομικού πλαισίου για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών, με αποτελεσματική προστασία και υποστήριξη των θυμάτων.
Καλούμε όλες και όλους να βρεθούν στις εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες που οργανώνονται για τη σημερινή ημέρα. Η έμφυλη βία αφορά όλη την κοινωνία.
Στην Αθήνα, δίνουμε το παρών στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ, στις 17:00, στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Καμία κοινωνία δεν μπορεί να λέγεται δημοκρατική, όταν οι γυναίκες ζουν με φόβο.
Καμία ελευθερία δεν υπάρχει, όταν η μισή κοινωνία απειλείται μέσα στο ίδιο της το σπίτι.