για νέο περιστατικό αυταρχικής συμπεριφοράς σε αλληλέγγυο του Παλαιστινιακού Λαού
στον αθλητισμό
Άλλο ένα περιστατικό αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς εις βάρος αλληλέγγυου στον Παλαιστινιακό Λαό και ταυτόχρονα απαγόρευσης, με εκδήλωση αυταρχισμού, της ελεύθερης έκφρασης ενάντια στη γενοκτονία και τα εγκλήματα του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα, σημειώθηκε στο χώρο του αθλητισμού. Μετά τις γελοίες προσαγωγές νεολαίων της Νέας Αριστεράς, επειδή διαμαρτυρήθηκαν με σημαίες της Παλαιστίνης στη συνάντηση των εθνικών ομάδων Ελλάδας και Ισραήλ στο βόλεϋ, αυτή τη φορά “ενοχλήθηκε” η Παγκόσμια Ομοσπονδία Πάλης και κάποιοι παράγοντες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης, κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Πάλης που φιλοξενήθηκε στο Ολυμπιακό Κέντρο Άνω Λιοσίων.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο Πέτρος Κρίκης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Προπονητών Πάλης και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης (ΕΛΟΠ) που φορούσε ένα παλαιστινιακό φουλάρι, δέχτηκε την αυταρχική συμπεριφορά του ΓΓ της ΕΛΟΠ, Κώστα Θάνου, που τράβηξε το φουλάρι από τον λαιμό του, ενώ του αφαίρεσε αυθαίρετα τη διαπίστευση.
Το φαιδρό επιχείρημα ότι «η πολιτική δεν χωρά σε αθλητική διοργάνωση», όταν σφαγιάζονται παιδιά και λιμοκτονεί ένας λαός, λειτουργεί ως ξέπλυμα των δολοφόνων. Στην Ελλάδα μάλιστα το “no politica” είναι το πεδίο ισχυροποίησης του φασισμού και της μισαλοδοξίας. Θα θέλαμε να μάθουμε, εάν οι παράγοντες που ενοχλήθηκαν από ένα παλαιστινιακό φουλάρι έχουν εκφράσει ποτέ και με οποιονδήποτε τρόπο την αλληλεγγύη τους στους σκελετωμένους πλέον αθλητές της Παλαιστίνης και ειδικότερα για τους παλαιστές αθλητές. Όμως, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν πει ούτε λέξη.
Δεν θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει η Ελληνική Ομοσπονδία Πάλης για την συμβολική συμμετοχή ενός έστω αθλητή/τριας πάλης από την Παλαιστίνη; Αυτό το στοιχειώδες μήνυμα που πέρασε ακόμα και η ΔΟΕ στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι. Θεωρούμε ότι ο Πέτρος Κρίκης έκανε το αυτονόητο, δηλώνοντας την στήριξη στην Παλαιστίνη, καταδικάζοντας την γενοκτονία και μένοντας στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Ας μην τους ξυπνήσουμε απότομα από την παραγοντική ραστώνη, αλλά είναι πραγματικά σχήμα οξύμωρο να επικαλούνται το “πολιτική έξω από τον αθλητισμό”, άνθρωποι που κάνουν πολιτική μέσω του αθλητισμού επί δεκαετίες. Μήπως θα ήθελαν να υποδείξουν ποιοι έχουν το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, ή θεωρούν ότι αυτή αποτελεί αποκλειστικό τους προνόμιο, όποτε, όπου και όπως αυτοί επιτρέπουν;