Συνέντευξη του Προέδρου της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, στην εκπομπή Newsroom της ERT NEWS και στον δημοσιογράφο Γ. Σιαδήμα
Η συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική είναι κρίσιμη σε μια περίοδο πρωτοφανούς γεωπολιτικής αστάθειας. Η κυβέρνηση πρέπει να δώσει εξηγήσεις για μια πολιτική που έχει θέσει τη χώρα εκτός των κέντρων λήψης αποφάσεων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε ο πιο πιστός σύμμαχος του καταζητούμενου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο Νετανιάχου.
Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε να μιλήσει για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ενώ δεν έχει εφαρμόσει την ομόφωνη απόφαση του 2015 για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.150 χώρες στον πλανήτη έχουν αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος· η Ελλάδα όχι, με ευθύνη του κ. Μητσοτάκη.
Αντί για στρατηγική εξωτερική πολιτική, η κυβέρνηση έχει κάνει την πολιτική εξοπλισμών αυτοσκοπό. Η τέταρτη φρεγάτα Belharra φέρνει 800 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον επιβάρυνση για τον Έλληνα φορολογούμενο.
Στην Ευρώπη ετοιμάζουν στρατιωτικοποίηση και πόλεμο με τη Ρωσία μέχρι το 2030 — κόβοντας πόρους από το κοινωνικό κράτος, την κλιματική κρίση και τους εργαζόμενους. Οι αδύναμες οικονομίες, όπως η Ελλάδα, θα επιβαρυνθούν περισσότερο.
Η κυβέρνηση και η υπουργός Εργασίας προσπαθούν να προσβάλλουν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.
Γιατί έχουμε ένα νομοσχέδιο για το οποίο το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να διαλύσει ακόμα περισσότερο οποιαδήποτε προστασία υπάρχει για την εργασία, να καταστήσει τον εργαζόμενο απολύτως αδύναμο και έρμαιο στις διαθέσεις του εργοδότη.
Ένα νομοσχέδιο το οποίο δεν έρχεται τυχαία. Είναι αποτέλεσμα μιας ολόκληρης πολιτικής η οποία ακολουθείται έξι χρόνια. Και ποιος είναι ο πυρήνας της;
Ότι η ανάπτυξη θα έρθει μέσα από την ισοπέδωση της εργασίας. Η συμπίεση του εργατικού κόστους, η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι αυτή η οποία θα φέρει την ανάπτυξη. Είναι η λογική των trickle down economics. Είναι μια λογική η οποία έχει αποτύχει παταγωδώς διεθνώς. Είναι μια λογική η οποία οξύνει τις ανισότητες. Είναι μια λογική η οποία φέρνει περισσότερη κοινωνική αδικία.
Αντί να το πει αυτό όμως η κυβέρνηση, να πει την αλήθεια, προσπαθεί με διάφορα κόλπα να μας πείσει ότι ακούει και όλους τους εργαζόμενους.
Έλεος πια! Έλεος πια πραγματικά!
Θα έπρεπε να συζητάμε για την τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση αποδοχών. Θα έπρεπε να συζητάμε για το πώς ενσωματώνουμε τις νέες τεχνολογίες, για το πώς ενσωματώνουμε την τεχνητή νοημοσύνη, για το πώς περνάμε σε μια νέα φάση στην οποία η παραγωγικότητα αυξάνεται, αλλά ταυτόχρονα θα αυξάνονται και τα δικαιώματα, θα αυξάνονται και οι αποδοχές των εργαζομένων. Θα έπρεπε να μιλάμε για το ζήτημα του μισθού.
Γι’ αυτό και εμείς μιλάμε για την ανάγκη όχι απλώς να αποσυρθεί ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά μιλάμε για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής.
Χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Χρειάζεται μια διαφορετική προοπτική.
Χρειάζεται ο κύριος Μητσοτάκης να μην έχει τρίτη ευκαιρία. Δεν μπορεί στις επόμενες εκλογές ο κύριος Μητσοτάκης να είναι νικητής και η Νέα Δημοκρατία να είναι και πάλι στη διακυβέρνηση.
Και εδώ οι ευθύνες των κομμάτων της αριστερής και της προοδευτικής αντιπολίτευσης είναι πολύ μεγάλες. Αν δεν υπάρξει ένα μέτωπο δυνάμεων της προοδευτικής αντιπολίτευσης, στη βάση ενός προγράμματος το οποίο θα είναι σαφές, θα είναι συγκεκριμένο, θα είναι ξεκάθαροι οι στόχοι του, θα απαντάει στις βασικές κοινωνικές ανάγκες δεν μπορεί να υπάρξει προοπτική, δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική αλλαγή.
Μια συμμαχία πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες αντιλαμβάνονται ότι το πράγμα δεν μπορεί να πάει παρακάτω έτσι όπως πάμε σήμερα, ότι αυτός ο ζόφος πρέπει να τελειώνει.
Κανένας δεν μπορεί μόνος του, κανένας δεν μπορεί με όρους μεσσιανισμού, κανένας δεν μπορεί με μια πολιτική πρόταση η οποία θα είναι θολή. Κανένας δεν μπορεί με μια λογική του μέσου όρου για να τα έχουμε καλά με όλους. Δεν μπορούμε να τα έχουμε καλά με όλους.
Θα πρέπει κάποιους να εκπροσωπήσουμε, με κάποιους να μπορέσουμε να πάμε μπροστά, και με κάποιους να συγκρουστούμε.