Σημεία της τοποθέτησης του Βουλευτή Α΄ Αθήνας και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Αριστεράς Δημήτρη Τζανακόπουλου στο σ/ν του Υπ. Εθνικής Αμυνας «Κύρωση της Διευθέτησης μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελλ. Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας σχετικά με το καθεστώς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο έδαφος του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας και Κύρωση της Συμφωνίας Στρατιωτικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελλ. Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας».
-Oι συμφωνίες με τη Σαουδική Αραβία δεν είναι δυο τυπικές στρατιωτικές συμφωνίες που υπογράφει η Ελλάδα κατά καιρούς με ένα τυχαίο κράτος σε μία περίοδο γεωπολιτικής ή γεωστρατηγικής νηνεμίας. Από τη μία υπάρχει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος οξύνει την αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Από την άλλη μεριά, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, τα εγκλήματα πολέμου και η επιχείρηση εξαφάνισης κάθε πιθανότητας για την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους με τη στήριξη ή με την ανοχή κρατών της Δύσης, όχι όλων ευτυχώς, καθώς υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες από την Ισπανία και την Ιρλανδία, έτσι ώστε να τερματιστεί η εγκληματική πολιτική του κράτους του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.
-Ολα αυτά διαμορφώνουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πεδίο έκφρασης ευρύτερων γεωστρατηγικών ανταγωνισμών στους οποίους η Σαουδική Αραβία παίζει συγκεκριμένο ρόλο. Δεν είναι ένα τυχαίο κράτος. Πρόκειται για ένα θεοκρατικό, τυραννικό καθεστώς, που ταυτόχρονα αποτελεί το αγαπημένο παιδί των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή. Λειτουργεί ως βραχίονας αντιμετώπισης αφενός του άξονα Ρωσίας Κίνας, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργεί και ως εγγυητής των συμφερόντων στην περιοχή του Κόλπου και της Μέσης Ανατολής. Παράλληλα πρόκειται για το καθεστώς που ευθύνεται αποκλειστικά για τον πόλεμο στην Υεμένη.
-Ενα προσωπικό σχόλιο το οποίο αφορά και εμένα προσωπικά στο πλαίσιο αυτοκριτικής, είναι ότι η συμφωνία του 2017 από την τότε κυβέρνηση, η οποία δεν μέτρησε σωστά τον ευρύτερο πολιτικό συσχετισμό ήταν μια βαθιά λανθασμένη πολιτική επιλογή.
-Με δεδομένο τον ρόλο που διαδραματίζει η Σαουδική Αραβία στην περιοχή και διεθνώς είναι προφανές ότι οι συμφωνίες αυτές εμπλέκουν τη χώρα πολύ βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και δεν εξυπηρετούν απολύτως τίποτα άλλο εκτός από τη στήριξη σε ένα καθεστώς υπό τις ευλογίες του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτό δεν είναι μια τυχαία επιλογή της Νέας Δημοκρατίας σε όλο το εύρος άσκησης της εξωτερικής της πολιτικής.
-Η αδράνεια, αν όχι η στήριξη του κράτους του Ισραήλ από την ελληνική κυβέρνηση στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Η αποστολή της ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα. Η αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Η κούρσα εξοπλισμών, η οποία υλοποιείται με έναν πρωτοφανή τρόπο, είναι ακριβώς στοιχεία αυτής της επικίνδυνης πολιτικής που υλοποιεί η Νέα Δημοκρατία.
-Η διαιρετική τομή για την επόμενη δεκαετία θα είναι η διαιρετική τομή μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Αυτή θα επικαθορίσει όλες τις διαιρετικές τομές και τους όρους των πολιτικών στρατεύσεων. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ειδικά προετοιμάζει το έδαφος για να μετατραπεί σε πολεμική οικονομία: ενιαία αμυντική συμφωνία, ευρωομόλογο για την αγορά πολεμικού υλικού, η Γερμανία ανακοινώνει δεκαετές πολεμικό πρόγραμμα της τάξης των 500 δισεκατομμυρίων ευρώ για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολα αυτά δεν είναι άσχετα με τα όσα υπέγραψε η κυβέρνηση το 2021 και με τα όσα έρχεται να επικυρώσει σήμερα το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
-Κάνει τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι υπάρχει θετική τοποθέτηση από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ σε αυτή την πολιτική στρατηγική, ενώ από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ ζητείται να δοθούν κάποιες διαβεβαιώσεις σε επιμέρους ζητήματα από τη μεριά του Υπουργού για να στηρίξει ή όχι τη συγκεκριμένη συμφωνία. Δηλαδή, θα μπορούσε ποτέ προοδευτικό δημοκρατικό κόμμα να υποστηρίξει και να υπερψηφίσει τη συνολική αυτή πολιτική στρατηγική της κυβέρνησης ό, τι αφορά την εξωτερική ή την αμυντική της πολιτική;
-Σε αυτήν τη συγκυρία και υπό αυτούς τους δεδομένους γεωπολιτικούς όρους είναι δεδομένο ότι καταψηφίζουμε αυτές τις συμφωνίες. Η διαφωνία μας με την εξωτερική πολιτική και με την αμυντική πολιτική της κυβέρνησης είναι κάθετη. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο η χώρα να εμπλέκεται σε τέτοιου τύπου διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί για μια άλλη πολιτική ειρήνης τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς.
