Θεανώ Φωτίου: Με το Σ/Ν του Υπ. Δικαιοσύνης η κυβέρνηση ακυρώνει το Ευρωπαϊκό ολιστικό σχέδιο προστασίας των γυναικών και αυστηροποιεί ακραία τις ποινές των ανηλίκων για να καλύψει τις ευθύνες της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας της για την αύξηση της βίας κατά γυναικών

Μιλώντας, ως Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος της Νέας Αριστεράς, στο Σ/Ν του Υπ. Δικαιοσύνης για τη βία κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία και την προστασία ανηλίκων, η Θ. Φωτίου ξεκίνησε με το θέμα του άρθρου 41 για τριμελή επιτροπή ιατροδικαστών που ορίζει ο Υπουργός Δικαιοσύνης προς επανεξέταση ιατροδικαστικών εκθέσεων. Τόνισε ότι η διάταξη αφορά ευθέως το έγκλημα των Τεμπών, αφού η κυβέρνηση άλλη μια φορά ενεργεί για να αποσιωπηθούν τα αίτια, να αλλοιωθούν τα ευρήματα και να μην αποδοθούν οι κυβερνητικές ευθύνες. Και ζήτησε την απόσυρσή του.  

Το νομοσχέδιο είναι ένα ψευδεπίγραφο συνονθύλευμα ετερόκλητων κεφαλαίων με πρόσχημα ενσωμάτωση Ευρωπαϊκής Οδηγίας την οποία κατακρεουργεί, αφού παραλείπει τα ¾ των άρθρων για την πρόληψη, ιδίως του βιασμού, την αντιμετώπιση της κακοποίησης στον κυβερνοχώρο, την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση περιστατικών, την ενθάρρυνση της καταγγελίας, την εκπαίδευση των αρχών, την εξατομικευμένη αξιολόγηση, την προστασία από την  επαναθυματοποίηση και την υποστήριξη των θυμάτων μέσω κέντρων φιλοξενίας και παροχή μέσων αποκατάστασης.  Δεν λαμβάνονται υπόψη, ούτε η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, ούτε οι 69 συστάσεις της GREVIO (φορέας της ΕΕ), οι 17 κατεπείγουσες, που η κυβέρνηση παρέλαβε προς εφαρμογή πριν 15 μήνες.

Το νομοσχέδιο επεκτείνει και επιδεινώνει τις απαράδεκτες προβλέψεις του νόμου Τσιάρα για τη συνεπιμέλεια, που αναγκάζει χιλιάδες κακοποιημένες γυναίκες, με πρόσχημα τη  «γονεϊκή αποξένωση» να φέρνουν σε επαφή τα παιδιά τους, συχνά επίσης κακοποιημένα, με τους θύτες.    

Και, περιλαμβάνει την έννοια της γυναικοκτονίας, πάγιο αίτημα του γυναικείου κινήματος. Η γυναικοκτονία είναι έγκλημα με ρίζες στα πολύ σκληρά κοινωνικά δομημένα στερεότυπα της πατριαρχίας που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως αντικείμενο του οποίου ο άνδρας μπορεί να ορίσει τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και τα όριά του. Και όταν το αντικείμενο παρεκκλίνει, έχει το δικαίωμα να το τιμωρήσει, να το προσβάλει, να το χτυπήσει, να το σκοτώσει. Η «γυναικοκτονία» πρέπει να κατοχυρωθεί νομικά για να υπάρξει πλήρης ορατότητα, να αναδειχθεί το κοινωνικά δομημένο στερεότυπο, να το αναγνωρίσει η ελληνική έννομη τάξη ως απαράδεκτο, ως μη επιτρεπτό.

Στο σημείο αυτό η βουλεύτρια κατέθεσε τις προτάσεις των γυναικείων οργανώσεων:

  • Η Οδηγία ΕΕ 2024/1385 να αποτελέσει άλλο ολοκληρωμένο νομοσχέδιο σε συνδυασμό με τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (4531/2018) και την εφαρμογή των συστάσεων της GREVIO
  • Εισαγωγή του όρου «γυναικοκτονία» στο νομικό πλαίσιο
  • Υλοποίηση του νόμου 2447 του 1996 για τη δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων
  • Περισσότερες δομές στήριξης θυμάτων ενδοικογενειακής και οικονομικής βίας
  • Ενίσχυση των μέτρων για την ταχύτατη απομάκρυνση προσβλητικού διαδικτυακού περιεχομένου
  • Συντονισμένη εκπαίδευση των εμπλεκομένων επαγγελματιών
  • Εισαγωγή του μαθήματος της ισότητας των φύλων στο εκπαιδευτικό μας σύστημα

Και συνέχισε παραθέτοντας τους λόγους για την υπερταχύτατη και χωρίς διαβούλευση διαδικασία με την οποία η κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο: α) διότι όσο καθυστερεί το θέμα αποκτά κοινωνικά ακροατήρια που  (π.χ. ο δικηγορικός κόσμος) και β) ότι η βία, με τις πολλαπλές της μορφές,  πολλαπλασιάζεται καθημερινά και η κυβέρνηση φαίνεται ανίκανη να την αντιμετωπίσει.

Η κοινωνία ευαισθητοποιείται ιδιαίτερα από τα παιδιά που κινδυνεύουν από τη βία,  την ενδοσχολική και εξωσχολική, τη βία ανηλίκων κατά ανηλίκων και ενηλίκων, τη βία του διαδικτύου. Ποιος φταίει: Η οικογένεια; Το σχολείο; Οι παρέες; Το διαδίκτυο; Τα κινητά; Τα ipads; Τα παιχνίδια στις πλατφόρμες; Οι ξένοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες; Οι Ρομά; Οι ανήλικοι θύτες ανεβάζουν στο διαδίκτυο την κακοποίηση συνομηλίκων με ντροπιαστικές και ενοχοποιητικές σκηνές, αποζητώντας τη «δόξα» των «likes», των «ηρώων» της μιας μέρας, των ακόλουθων. Το διαδίκτυο είναι η φυγή από την απωθητική πραγματικότητα. Δοξάζει το «εγώ» και καλλιεργεί την απάθεια.  Η Ελλάδα είναι 2η στην ΕΕ σε κατάθλιψη και άγχος με 7 στα 10 άτομα να μη λαμβάνουν βοήθεια.

Και ενώ ο Πρωθυπουργός ανακοινώνει διαρκώς νέα μέτρα καταστολής, η βία αυξάνεται. Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας διπλασιάστηκαν στο πρώτο δεκάμηνο του 2024 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2023. Από 9.890 περιστατικά σε 18.427 με 15.571 γυναίκες – θύματα. Γι αυτό ο κ. Μητσοτάκης σπεύδει να ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά του ηθικού πανικού αυξάνοντας τις ποινές για τους ανηλίκους και μειώνοντας την προστασία τής ανηλικότητας.

Οι ανήλικοι και οι νέοι μέχρι 25 χρονών δεν χρειάζονται αναμορφωτήρια (φυλακές ανηλίκων) και αυστηρότερες ποινές. Δεν χρειάζεται να κλειστούν οι νέοι από 21 χρόνων (αντί των 25 που ισχύει σήμερα), στις φυλακές ενηλίκων για να κάνουν διδακτορικό στο οργανωμένο έγκλημα Χρειάζονται μέτρα προστασίας για το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, είτε είναι θύματα, είτε είναι θύτες. Χρειάζονται πρόληψη, έγκαιρη και έγκυρη ανίχνευση περιστατικών, συνεργασία εισαγγελικών αρχών με τις κοινωνικές υπηρεσίες και δομές των δήμων. Χρειάζονται απομάκρυνση από ακατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον, ψυχολογική, κοινωνική και οικονομική στήριξη προς αποκατάσταση. Η δε  διάταξη για ελλιπή επιμέλεια ανηλίκων είναι εγκληματική. Προβλέπει φυλάκιση των γονιών για τουλάχιστον ένα έτος και πρόστιμο 10.000 € όταν το ατομικό εισόδημα της κατώτερης κατηγορίας στη χώρα μας είναι 7.000. Και δεν  υπάρχει καμία πρόβλεψη για την  υλοποίηση του σωτήριου σε τέτοιες περιπτώσεις θεσμού του επαγγελματία αναδόχου.  

Το παιδί θύμα επαναθυματοποιείται. Καταντήσατε να λειτουργούν σήμερα 1,5 Σπίτι του Παιδιού και τώρα ορίζετε να μην είναι υποχρεωτική η κατάθεση των ανήλικων σε αυτά, αλλά μπορεί και στη ΓΑΔΑ, όπως έκανε 5 φορές η 12χρονη του Κολωνού, ή σε αστυνομικά τμήματα.

Και η βουλεύτρια κατέληξε: Το νομοσχέδιο είναι η απόδειξη ότι η κυβέρνηση θέλει να κρύψει τα βαθύτερα αίτια της παιδικής παραβατικότητας που είναι η δική της νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της ατομικής ευθύνης απέναντι σε κάθε συλλογική δράση και διεκδίκηση. Η ιδεολογία τού «ο καθένας την πάρτη του», η λατρεία της οικονομικής ισχύος, η μεγιστοποίηση του ανταγωνισμού, «ο νικητής τα παίρνει όλα». Η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού που βασίζεται στη φτηνή εργασία, στην εξόντωση και την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας της Κοινωνικής Προστασίας και Πρόνοιας. Με την αναδιανομή του πλούτου από τους φτωχούς και μεσαίους στους πλούσιους. Με τη φτώχεια, την παιδική φτώχεια και τις ανισότητες να αυξάνονται διαρκώς. ΟΙ νέοι καταλαβαίνουν ότι τους εξαπατούν και ο θυμός τους μεγαλώνει ενώ βυθίζονται στο πλασματικό κόσμο του διαδικτύου και τους πολλαπλούς εθιστικούς κινδύνους.

Οσο η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού κυριαρχεί, όσο δεν κατανοούμε ότι το παιδί, η γυναίκα, ο έφηβος της διπλανής πόρτας είναι η δική μας οικογένεια,  τόσο η βία θα θεριεύει. Χρειάζεται δουλειά, αγώνας συλλογική δράση και επιμονή για να σπάσει αυτή η ιδεολογική βιτρίνα. επιμονή. Η Νέα Αριστερά θα δώσει αυτόν τον αγώνα με αίσθηση ευθύνης απέναντι στην ανθρωπιά και τη νέα γενιά. Γι αυτό καταψηφίζει το νομοσχέδιο.

Βίντεο εδώ

Μοιράσου το: