Οι 3 δέσμες μέτρων κατά της ακρίβειας που η ΝΔ δεν παίρνει σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες
Προκειμένου να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα της ακρίβειας υπάρχουν 3 δέσμες μέτρων που η κυβέρνηση στην Ελλάδα πολύ απλά επιλέγει να μην πάρει σε αντίθεση με πάρα πολλές κυβερνήσεις στην Ευρώπη που το έχουν κάνει:
1. Εφαρμόζεις έκτακτα μέτρα όπως φορολόγηση των υπερκερδών, έλεγχο των χρεώσεων των τραπεζών και πληθώρα άλλων προκειμένου να χτυπηθεί ο πληθωρισμός της απληστίας και να αποτραπεί τυχόν επαναδημιουργία του.
2. Απομειώνεις έμμεσους και ειδικούς φόρους ώστε να μην καρπώνεσαι επιπλέον από τα προϋπολογισμένα σου φορολογικά έσοδα εκμεταλλευόμενος την επιβάρυνση των φορολογούμενων από τον πληθωρισμό.
3. Και ναι εισάγεις πλαφόν όταν μιλάμε για πολύ σκληρές ολιγοπωλιακές αγορές όπως της ενέργειας -φανταστείτε το έκανε η συντηρητική κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας που είναι από τις πλέον φιλελεύθερες.
Αυτά τα μέτρα δεν είναι καθόλου θεωρητικά. Κι όμως η ελληνική κυβέρνηση προτιμά απολύτως συνειδητά να μην τα πάρει κρυπτόμενη πίσω από την παραπλανητική θεωρία ότι ο πληθωρισμός είναι διεθνής. Ακούστε:
Πρέπει σε όλους να γίνει συνείδηση ότι ο πληθωρισμός από το 2022 και έπειτα έχει πάψει να είναι διεθνής και είναι εγχώριος. Οποιοδήποτε μέσο και αν ανοίξετε, τον Economist, το Bloomberg ή οποιαδήποτε εισήγηση της κας Λαγκάρντ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και αν ακούσετε είναι κοινός τόπος πια ότι μιλάμε για εγχώριους πληθωρισμούς. Που σημαίνει ότι έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τα μέτρα οικονομομικής πολιτικής που η κυβέρνηση της κάθε χώρας παίρνει ή δεν παίρνει προκειμένου να χτυπηθούν οι ολιγοπωλιακές δομές αλλά και να συμπιεστούν τα υπερκέρδη τους.
Η οικονομία της δικής μας χώρας βρίσκεται κυριολεκτικά παγιδευμένη εξαιτίας αυτής της μη παρεμβατικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση:
1. Ακρίβεια. Το εισόδημα του 70% των νοικοκυριών έχει μειωθεί παρά το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία παρουσιάζει καλούς μακροοικονομικούς δείκτες. Πρόκειται για μια αντίφαση η οποία ακριβώς αναδεικνύει το θεμελιακό πρόβλημα που υπάρχει.
2. Δημόσια οικονομικά. Ενώ και αυτά παρουσιάζουν καλές επιδόσεις, οι καταναλωτές επιβαρύνονται και τα σταθερά εισοδήματα θίγονται από την άνιση κατανομή των φορολογικών βαρών.
3. Αναπτυξιακό αδιέξοδο οικονομίας. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να σπάσει τον κλοιό της 2ης φτωχότερης χώρας της Ευρώπης και να μπει σε μια τροχιά ανάπτυξης με λίγο περισσότερο τουρισμό, ναυτιλία και οικοδομή.
Αυτή είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και συνάδει απόλυτα με τον στρατηγικό της στόχο που κάνει λόγο για διαμόρφωση επιχειρηματικών χώρων ως το μέσο για την ανάπτυξη. Αυτή η κατεύθυνση γίνεται φανερή από τον τρόπο που η ΝΔ προχωρά τις ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες πρόκειται να φέρουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον για τη χώρα:
Προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση όλων των ενεργειακών εταιρειών που είχαν κρατηθεί δημόσιες στη διάρκεια του μνημονίου, ιδιωτικοποιεί τα πανεπιστήμια ενώ η Υγεία έχει φτάσει σε ένα τέτοιο βαθμό ιδιωτικοποίησης όπου πλέον έχουμε με διαφορά το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικών δαπανών υγείας στην Ευρώπη. Τέλος, η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης η οποία ήταν ταμπού για τις κοινωνίες ακριβώς γιατί σε μια επόμενη κρίση θα χρεοκοπήσει και το κράτος θα κληθεί ξανά να τη σώσει ακριβώς όπως έγινε μετά την κρίση του 2008 σε Αμερική και Ευρώπη. Ετσι την πάτησαν και οι τράπεζες που αποφάσισαν να γίνουν επενδυτικές.
Η Νέα Αριστερά λοιπόν βλέπετε ότι απευθύνεται στον πυρήνα ακριβώς της πολιτικής της ΝΔ. Και λέει ότι η διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πόλου σε αυτήν πρέπει να εκπορεύεται από την πειστικότητα τη κριτικής και από την πειστικότητα του αντίπαλου μοντέλου που θα προτείνει συνολικά η αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο στόχος μας και για αυτό βλέπετε ότι το κεντρικό μας σύνθημα είναι ότι «η πολιτική επιστρέφει» διότι αυτό είναι που πρέπει να γίνει.
