ΠΕΡΙ  ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ

 ΩΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ

1. Η βασικότερη αιτία, κατά την γνώμη μου, της συνολικής κατάστασης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ      ( χάσιμο εκλογών 2019 και στην συνέχεια σταδιακή συρρίκνωση ) είναι κατά την γνώμη μου το σοβαρότατο έλλειμμα ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ του. Προεκλογικά το 2015 προβλήθηκε το  «Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ» και αμέσως μετά έρχεται ο νόμος Κατρούγκαλου και άγριες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Οι δήθεν δικαιολογίες δεν πείσανε, απεναντίας εξαγριώσανε, ιδιαίτερα τους πληττόμενους. Ετσι οδηγήθηκε στην κατάρρευση και στην διάλυση μετά τις Ευρωεκλογές.   
2. Χρειάζεται λοιπόν από την μεριά μας για να ανακτήσουμε την ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ μας ειλικρινής ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ. Τι έγινε και κυρίως ΓΙΑΤΙ και ΠΩΣ έγινε. Το θέμα ποιος ή ποιοι φταίνε ( είτε από λάθος πολιτικές θέσεις, λάθος τακτική, λάθος προσωπική συμπεριφορά, είτε τέλος από αφέλεια ) έχει μεγάλη σημασία , δεν το ξεχάσαμε, ίσως ήρθε η ώρα να το δούμε. Ο καθείς από τους πρωταγωνιστές, ανάλογα με την θέση ευθύνης, του ας κάνει κατ αρχάς δημόσια την αυτοκριτική του. Οχι όμως μόνο το τι συνέβη (που είναι εύκολο) αλλά και το γιατί και το πώς. Ποιες αδυναμίες το επέτρεψαν;
3. Εάν δεν θα υπάρξει απόδοση ευθηνών, κριτική και αυτοκριτική, τότε το συμπέρασμα του κόσμου είναι ότι: Είστε όλοι ίδιοι και συνυπεύθυνοι και Για ποιο ΝΕΟ μας μιλάτε που το έχετε και στον τίτλο σας. Και αφού δεν βάλατε μυαλό, τα ίδια θα κάνετε. Δεν σας εμπιστευόμαστε.
4. Τι κάνουμε λοιπόν παρακάτω; Κατάλληλη προσεκτική και όχι βιαστική ( ας πάρει λίγο παραπάνω χρόνο ) προετοιμασία στα βασικά θέματα με μακροχρόνιο ορίζοντα. Οχι  άρπα  κόλα  με  βάση  την επικαιρότητα, τα τρέχοντα γεγονότα ή την συγκυρία που ξεθωριάζουν σύντομα. ( Η όπως λένε τα στελέχη των μεγάλων επιχειρήσεων:  Τα μεγάλα θαύματα κρατάνε το πολύ δύο ημέρες, τα πολύ μεγάλα τρεις )
5. Πρέπει  να  γίνει  συστηματική  δουλειά  στη  βάση  της κοινωνίας και κυρίως της νεολαίας  κατά την «μοντέρνα» ορολογία «γείωση». Η νεολαία (όχι μόνον η σπουδάζουσα) έχει χάσει τις ελπίδες της για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό πρέπει να μπορούμε να προβάλουμε: ένα αξιόπιστο όραμα για ένα καλύτερο αύριο. Κυρίως να  ακούσουμε τον κόσμο, και μετά αφού καταλάβουμε τις αγωνίες του και τους πόθους του να τους πούμε την άποψη μας για το τι και πως πρέπει να γίνει . Και παράλληλα να ενθαρρύνουμε την όποια λαϊκή ( σε προοδευτική κατεύθυνση ) πρωτοβουλία τους. Θα γίνουν και λάθη, δεν πειράζει, θα μάθουν.
6. Να δημιουργήσουμε αξιόπιστες συγκεκριμένες ΕΛΠΙΔΕΣ και ΚΙΝΗΤΡΑ για την Νεολαία.
7. Να μιλήσουμε στην γλώσσα που καταλαβαίνει ο κόσμος και όχι με αόριστες Καθηγητικές γενικολογίες, που μπορεί να ακούγονται εντυπωσιακές, να είναι μερικές φορές και σωστές, αλλά δεν τις καταλαβαίνει ο κόσμος.
8. Πολιτική αρχών λοιπόν (όχι στα λόγια, που είναι εύκολο αλλά με συνέπεια στην πράξη)
9. Το ερώτημα λοιπό είναι

ΘΕΛΟΥΜΕ;      ΤΟΛΜΑΜΕ;        ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

1.  Εχουμε λοιπόν εάν συμφωνάμε.

1. Το  βασικότερο  θέμα  κατά  την  γνώμη  μου  που  απασχολεί  συνεχώς καθημερινά  τον κόσμο (πλούσιους, μεσαίους και φτωχούς) είναι η οικονομία. Οι φτωχοί « πως θα τα φέρουν βόλτα»   και οι υπόλοιποι πως θα υπερασπίσουν το «έχει τους»  ή πως θα το αυγατίσουν. Αυτό  καθορίζει  τον προσανατολισμό και τις συχνές εκλογικές μετατοπίσεις της ευμετάβλητης «μεσαίας» τάξεως. Οι μεγαλοαστοί είναι κυρίως σταθεροί. Οι πολύ εξαθλιωμένοι παρασύρονται εύκολα (το θέμα θέλει πολύ προσοχή, γιατί το σύστημα το εκμεταλλεύεται δεόντως και του κοστίζει και πολύ φτηνά).

1. Τα τρέχοντα, σοβαρά ή δευτερεύοντα ζητήματα προκαλούν μόνον πρόσκαιρες μετατοπίσεις που δεν επηρεάζουν σοβαρά το εκλογικό αποτέλεσμα, εκτός ίσως από κάποια πολύ σοβαρά στην  προεκλογική περίοδο ( δηλώσεις Κατρούγκαλου, Τέμπη ). 

1. Κατά την γνώμη μου η οικονομία είναι που καθορίζει την πολιτική και όχι η πολιτική την οικονομία όπως πιστεύουν αρκετοί. Υπάρχουν βέβαια και άλλα σοβαρά και καυτά θέματα όπως:  ΤΑ  ΕΘΝΙΚΑ,  Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ,  Η ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ  (κυρίως  μισθωτών  και συνταξιούχων),  Η ΥΓΕΙΑ, Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ (που δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα σε πλούσιους, μεσαίους και φτωχούς), το ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ τα ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ καθώς και τόσα άλλα που δεν πρέπει να παραμελούμε, γιατί πολλές φορές παίζουνε και αυτά πολύ σημαντικό ρόλο.
2. Είναι λοιπόν ανάγκη να προβληθούν καινούργια πράγματα. Να δείξουμε το ΝΕΟ το φρέσκο το πρωτοποριακό. Και ιδιαίτερα στις Λαϊκές Γειτονιές που τόσο άσχημα τα πήγαμε στις τελευταίες εκλογές.   Τι έγινε το τιανταπεντάωρο (35); Το ξεχάσαμε; Μας έπεισε ο Μητσοτάκης ότι η οικονομία δεν αντέχει παρ όλο που κατ αυτόν αναπτύσσεται ραγδαία; 
3.  Πρέπει να προβληθούν τολμηρές ιδέες με σαφή ΑΡΙΣΤΕΡΗ προοπτική. Αξιολόγηση ναι στον Δημόσιο τομέα αλλά συγχρόνως και από τα κάτω. Το εφαρμόζουν ήδη πολλές μεγάλες καπιταλιστικές εταιρίες.
4.  Τα τετριμμένα δεν περνάνε, δεν πείθουνε.  Τα εφήμερα ξεφουσκώνουνε γρήγορα.
5.  Ετσι τα προβαλλόμενα πρέπει να έχουν φρεσκάδα, σταθερότητα και μακροχρόνια προοπτική. ( Χωρίς να παραμελείται η επικαιρότητα αλλά με το βάρος που της αναλογεί. Ο αντίπαλος κοιτάζει να σε παρασύρει εκεί που αισθάνεται πιο δυνατός και λίγο πολύ μέχρι σήμερα το καταφέρνει). Να καθορίζουμε εμείς το αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης (Βασικό λάθος το ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο την περίοδο 2019 έως το 2023 καθώς και στις τελευταίε Ευρωεκλογές). Περιοριστήκαμε στο: ο Μητσοτάκης έκανε, και ο Μητσοτάκης έκανε, χωρίς να προβάλουμε κάτι καινούργιο. Να έχουμε  εμείς την πρωτοβουλία. Να  πιάνουμε τον αντίπαλο απροετοίμαστο. 
6. Η παραπέρα ανάπτυξη, εξειδίκευση και τεκμηρίωση αυτών των θέσεων μπορεί να γίνει μόνον μέσα από συλλογική δουλειά (μέσω κατάλληλων επιτροπών, επιστημόνων, μαζί όμως και με απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας που δεν αεροβατούν, καθώς και με ανθρώπους της «πιάτσας» (για να τραβάνε φρένο όπου χρειαστεί, «original think tank» ) σε στενή επαφή με την βάση και με την κοινωνία.

• Προϋπόθεση είναι να υπάρχει το κατάλληλο οργανωτικό σχήμα και να λειτουργεί Πραγματικά Δημοκρατικά  με άμεση και διαρκή επαφή της βάσης με την ηγεσία.

• Καθώς και καθημερινή διάχυση όλης της πληροφορίας, πολιτικής και οργανωτικής σε όλη την έκταση της οργάνωσης. Ταυτόχρονα διάχυση και όλων των ιδεών. Η υφιστάμενη σήμερα τεχνολογία το κάνει πολύ εύκολο.

• Οσον αφορά δε την αποχή, που κατά την γνώμη μου, ένα μέρος της είναι βαθύτατα πολιτική ( Δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, όλοι ίδιοι είναι. Αυτό αποδεικνύεται από την απάντηση που δίνουν, οι ερωτώμενοι, κατά συντριπτική πλειοψηφία, στις διάφορες δημοσκοπήσεις, στην ερώτηση «ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός όπου απαντούν « Ο ΚΑΝΕΝΑΣ »   ). Η διαφορά του ποσοστού της αποχής των Ευρωεκλογών από το σύνηθες ποσοστό αποχής είναι  της τάξεως του 15% έως 17%. Αυτό οδηγεί σε ένα νούμερο 1.500.000 ψηφοφόρων που αποδεσμεύτηκαν από τις προηγούμενες επιλογές τους. Η κατάσταση είναι ευνοϊκή  ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ. Να τους πείσουμε ότι είμαστε πράγματι κάτι ΝΕΟ και διαφορετικό, που υπερασπίζετε τα συμφέροντα τους.

1. Τέλος ολίγα περί του «επάθλου» της λεγόμενης << ΚΥΒΕΡΝΙΣΙΜΟΤΗΤΑΣ >> και την διαστρέβλωση κατά την γνώμη μου του σκοπού της Αριστεράς και του οράματος της    ( αλήθεια έχουμε τέτοιο αξιόπιστο όραμα; και ποιο είναι; Είναι για όλους το ίδιο; Η αόριστη αναφορά στον «Μαρξισμό και τον Σοσιαλισμό» δεν σημαίνει τίποτα αν δεν εξειδικεύσεις το περιεχόμενο τους γιατί ο καθένας το ερμηνεύει, ή και το διαστρεβλώνει, όπως τον βολεύει ) Σκοπός της Αριστεράς δεν είναι   κατά την γνώμη μου το να κυβερνήσει σε ένα αυστηρά Αστικό Πλαίσιο. Δεν μπορεί να κάνει όπως αποδείχτηκε  ( όσο και αν το θέλει ) και πολλά πράγματα μέσα σε αυτό. Σκοπός της είναι, κατά την γνώμη μου, να πείσει την κοινωνία για τις σοβαρές αλλαγές που χρειάζεται  να γίνουν, ώστε αφ ενός να βελτιωθεί άμεσα η ζωή όλων των  πολιτών, και αφ ετέρου μέσα από τις πολιτικές παρεμβάσεις της και τους αγώνες της, να την οδηγήσει σταδιακά προς τα εκεί.

         ΧΡΗΣΤΟΣ   ΔΟΠΤΟΓΛΟΥ      ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ