Συμβολή του Χρήστου Δόπτογλου. Για την Νεολαία

ΠΕΡΙ   ΝΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

1. Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

     1.1Το τελευταίο διάστημα σε όποια συγκέντρωση ή εκδήλωση έχω παρευρεθεί βλέπω

γύρω μου  να κυριαρχούν τα άσπρα μαλλιά (εξαιρώ τα βαμμένα) . Που είναι οι νέοι

άνθρωποι;  Γιατί απουσιάζουν; Προκύπτει το ερώτημα φταίνε αυτοί ή εμείς; Είναι  

όμως δυνατό να φταίνε αυτοί;Και εάν φταίμε εμείς (που έτσι έχουν τα  πράγματα)   τι ακριβώς φταίει; Το παραμύθι της αδιαφορίας δεν στέκει.

1. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείτε και στον χώρο πολλών άλλων κομμάτων και οργανώσεων με πολύ λίγες εξαιρέσεις, όπου είναι πολύ  ενδιαφέρον να καταλάβουμε για ποιους συγκεκριμένου λόγους σε εκείνες δεν συμβαίνει αυτό.
   1. Μεγάλη ευθύνη φέρουν οι γενικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, ομοίως όμως και το οικογενειακό περιβάλλον του κάθε νέου, για διάφορους λόγους σε κάθε ιδιαίτερη περίπτωση κάθε φορά, καθώς και ικανή μερίδα των  εκπαιδευτικών που το ενδιαφέρον τους εξαντλείται στο ατομικό βόλεμα, άντε και στα συντεχνιακά δικαιώματα και τίποτα παραπέρα. Τι ζητάμε λοιπόν μετά να κάνει η νεολαία. Πάλι καλά στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.
   1. Δεν υπάρχει επιβίωση κανενός σχηματισμού ( φυλή, έθνος, κράτος, κόμμα, οργάνωση, σύλλογος ή θρησκεία) εάν δεν υπάρχει νεολαία. Απειρα τα παραδείγματα της Ιστορίας.  
   1. Νομίζω λοιπόν ότι η νεολαία έχει χάσει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και αυτό την αδρανοποιεί, εν αντιθέσει με την περίοδο στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ( «ένα  δύο τρία, προίκα στην παιδία»,  Ιουλιανά γεγονότα του 1965 και «114» , αργότερα την περίοδο μετά το 1970, το πολυτεχνείο καθώς και τα πρώτα  χρόνια μετά την μεταπολίτευση, όπου πίστευε ότι υπάρχει προοπτική να αλλάξει η ζωή της εάν το προσπαθήσει και έτσι πλημύριζε τους δρόμους, τις εκδηλώσεις, τα κόμματα και τις πολιτικές οργανώσεις.
   1. Το μόνο λοιπόν που της απομένει είναι, για ένα μέρος της «που έχει τον τρόπο», το να κοιτάει πώς θα περνάει «καλύτερα» και το  πως θα «βολευτεί», και ένα άλλο μέρος που ίσως «δεν έχει τον τρόπο», σαν μόνη διέξοδο για να βελτιώσει την θέση του, βλέπει τον δρόμο της βίας και της ανομίας.
   1.  Εχουμε κάτι λοιπόν αξιόπιστο και συγκεκριμένο  να της προτείνουμε που να την διεγείρει και να την συγκινεί; Πέρα από τα στενά συντεχνιακά, τις ανούσιες ηθικολογίες, και τις γενικόλογες αηδίες που της σερβίρουμε κάθε φορά . ( «Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης»).
   1.  Θα πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε τα ηλικιακά όρια αυτού που θεωρούμε Νεολαία. Δεν μπορεί άτομα με ηλικία 30 ή 35 ετών (για τους γνωστούς λόγους της κομματικής καθοδήγησης και χειραγώγησης) να θεωρούνται Νεολαία.

• ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ   (ΤΟ ΝΕΟ  ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ)

     2.1 Να προσπαθήσουμε δώσουμε ελπίδα και προοπτική στην Νεολαία, να την

εμπνεύσουμε, να την πείσουμε για την προοπτική της με πράγματα χειροπιαστά και όχι με ανεφάρμοστες σαπουνόφουσκες. Να κατέβουμε και να την συναντήσουμε εκεί που βρίσκεται και ζει, στα σχολεία (κάθε βαθμίδας), στην δουλειά, στο γήπεδο και γιατί όχι και στις καφετέριες (αλάνες στις πόλεις δεν υπάρχουν πια).   

     2.2Πρέπει κατά την γνώμη μου να δοθεί ιδιαίτερη φροντίδα στην συστηματική προσέγγιση της νεολαίας  ( όχι όμως μόνο την σπουδάζουσα αλλά και την μαθητιώσα, σε δημοτικά, γυμνάσια και κάθε τύπου λύκεια , την άνεργη, την εργαζόμενη και την επιμορφωνόμενη  ) με διάφορους τρόπους και μέσα, όχι τόσο για το άμεσο όφελος όσο για το μακροπρόθεσμο (εάν και εφ όσον  μας ενδιαφέρει αυτό ). Ομοίως και στους φοιτώντες στις επαγγελματικές σχολές, που τόσο τις έχουμε ανάγκη σαν χώρα.

2.3 Ειδικά για την μαθητιώσα νεολαία ( φυτώριο μελλοντικών πολιτών) να υπενθυμίσω την μεγάλη επιτυχία του ΚΚΕ, μετά την «μεταπολίτευση», με την μαθητική νεολαία του την ΜΟΔΝΕ  ( πόσοι δεν πέρασαν από αυτήν; ). Η  σημερινή  κατάσταση  όμως  μέρους  της μαθητιώσας νεολαίας δηλαδή «βία ανηλίκων», εθισμός στο «tik tok», ναρκωτικά κ.τ.λ.  αντανακλάει γενικότερα και βαθύτερα προβλήματα της κοινωνίας, σαν και αυτά που θίχτηκαν πολύ συνοπτικά παραπάνω, και πρέπει να τα δούμε σε βάθος και με πολύ προσοχή.

2.4 Χρειάζεται κατά την γνώμη μου να γίνεται παρέμβαση, όχι μόνον για την υλικοτεχνική υποδομή (κτήρια, καλοριφέρ, επαρκείς και καλά αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί κ.τ.λ. που ασφαλώς είναι απαραίτητα), αλλά και για το τι ακριβώς και πως αυτό διδάσκεται. Δεν μπορεί τα μαθήματα της Φυσικής και της Χημείας να διδάσκονται χωρίς ούτε μία εργαστηριακή εφαρμογή, ενώ δίπλα μας στην δήθεν υπανάπτυκτη Τουρκία αυτό είναι καθημερινή εφαρμογή. Η άγνοια, η επιφανειακή γνώση, η στρεβλή γνώση  και η ημιμάθεια είναι η βάση για την μελλοντική αδρανοποίηση και χειραγώγηση του πολίτη.

Μερικά μικρά παραδείγματα για την Ιστορία και το πώς και τι διδάσκεται στα σχολεία:

• Γιατί κατά την «άλωση» την Κωνσταντινούπολη την υπερασπίζονταν μόνον 11000 πολεμιστές και αυτοί κυρίως (μισθοφόροι;) Γενουάτες υπό τον Ιουστινιάνη; Που ήταν οι υπόλοιποι «βυζαντινοί»; Και ποιά ήταν η στάση μεγάλου μέρους του κλήρου τότε;
•  Ας κοιτάξει κανείς τι ήταν οι παλαιομουσουλμάνοι της Θράκης, που ήταν εναντίον του Κεμάλ  και πως τους συμπεριφέρθηκε ο Βενιζέλος σε συμφωνία με τον Κεμάλ.
• Τι διδάσκεται στα σχολεία για τους Πομάκους, τους Γκαγκαούζους, τους Τουρκόγυφτους του Διδυμότειχου και τους Μπεχτασίδες της Θράκης;
• Πόσες γλώσσες (όχι διάλεκτοι) ομιλούνται από τους γηγενείς στην χώρα μας; Και δεν μιλάω για τους πρόσφατα αφιχθέντες πολιτικούς πρόσφυγες ή οικονομικούς μετανάστες, ούτε για τους ταξιδιώτες κάθε λογής.
• Και τι διδάσκεται για τις πολυπληθείς εθνικές μειονότητες που ζουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, και απειλούν την ύπαρξη της σαν ενιαίο κράτος. Πέρα από τα                          17 εκατομμύρια Κούρδοι  υπάρχουν οι ψευτομουσουλμάνοι  Γιουρούκοι                         ( τουλάχιστον 500.000 έως 1.000.000 συμπαγής πληθυσμός στην περιοχή της οροσειράς του Ταύρου ), οι  ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι  ( άλλοι αληθινοί και

άλλοι ψεύτικοι) του πόντου, οι  κρυπτοχριστιανοί  της Καππαδοκίας, οι Λαζοί, οι Ασυριοχαλδαίοι      του νότου ( αυτοί είναι καθαρόαιμοι Χριστιανοί ), οι Τσερκέζοι, οι Ζαζάδες, οι Πομάκοι (και εκεί υπάρχουν αρκετοί),  οι άραβες της Αλεξανδρέττας κ.τ.λ ή για την θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών που αριθμεί πολλά εκατομμύρια και ζει υπό καταπίεση . Αναφέρομαι λίγο παραπάνω στα τελευταία διότι παίζουν καταλυτικό ρόλο στα «Εθνικά Θέματα» περνούν παντελώς ανεκμετάλλευτα από όλες τις Πολιτικές Ηγεσίες (δυστυχώς και την περίοδο 2015 έως 2019) και η άγνοια τους αποκοιμίζει την Νεολαία.

Η όπως λέει και ο Ποιητής Κ.  Βάρναλης,  Γράφε Ιστορία τα ψέματα σου αράδα ……

Αλλο ένα για τα Μαθηματικά!!!!! Ως γνωστόν 1+1=2 αλλά στην ερώτηση γιατί; Ποια είναι η απάντηση των δασκάλων και των καθηγητών; Αλήθεια γιατί; Κριτική σκέψη ή ;;;;;;;;;;;;

Τέλος και κάτι για τα θρησκευτικά και το τι διδάσκεται στα σχολεία.

Τι να πρωτοπεί κανείς; Αν διαβάσει κάποιος στο πρωτότυπο και όχι στα σχολικά παραμύθια το πρώτο βιβλίο την «ΓΕΝΕΣΗ» της Παλαιάς Διαθήκης καταλαβαίνει κανείς άμεσα που βασίζεται όλη η συνέχεια. Τι από όλα αυτά διδάσκεται στα σχολεία μας όμως; Στην άγνοια βασίζετε η δύναμη και η άμεση και μεγάλη επιρροή στα πολιτικά πράγματα (περίπτωση Φίλη) της Εκκλησίας. Το τι περιγράφετε εκεί μέσα για την συμπεριφορά των «πατέρων» δεν λέγετε. Ας διαβάσει κανείς το τι περιγράφεται στα «ιερά κείμενα» για τον Λωτ και τους «Αγγέλους» που τον επισκεφτήκαν στα Σόδομα και στα Γόμορρα καθώς και τι συνέβη στην συνέχεια με τις κόρες του. Αυτή η ιστορία θα μπορούσε ίσως να γίνει σημαία και λάβαρο για κάποιους. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η πραγματική ιστορία του Αβραάμ και της Σάρας. Εάν δεν παρέμβουμε σε όλα αυτά η δύναμη της εκκλησίας θα διατηρείται και πιθανώς θα αυξάνεται με ότι μελλοντικές συνέπειες θα έχει αυτό.

 Πίνε την προδοσία με το γάλα, κατά τον ποιητή.    

2.5 Ενα πρακτικό πρωτότυπο ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ και άμεσα εφαρμόσιμο μέτρο για την ΝΕΟΛΑΙΑ που μπορεί να προβληθεί άμεσα και έντονα είναι κατά την γνώμη μου η εξαγγελία ενός ενδιαφέροντος και ικανού χρηματικού ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ σε διάφορες επωφελείς δραστηριότητες της Νεολαίας ήτοι ενδεικτικά  και όχι περιοριστικά παραδείγματος χάριν:

• ΑΝΕΡΓΗ ΝΕΟΛΑΙΑ: Συγκεκριμένη και αξιόλογη χρηματική επιβράβευση εάν βρει κάποιος οποιαδήποτε δουλειά  είτε μόνος είτε μέσω κάποιου φορέα ή προγράμματος και συνεχίσει να εργάζεται για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
• ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΝΕΟΛΑΙΑ:  ;;;;;;;;;;;; Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν εδώ.
• ΕΠΙΜΟΡΦΩΝΟΜΕΝΗ ΝΕΟΛΑΙΑ: Επιβράβευση καθ ενός με κάποιο αξιόλογο χρηματικό ποσό για την συμμετοχή με συνέπεια  σε κάποιο πρόγραμμα επιμόρφωσης και την επιτυχή ολοκλήρωση του (ίσως από κάποια επίδοση και πάνω).  Επαναλαμβανόμενη για κάθε νέο πρόγραμμα επιμόρφωσης.
• ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΣΑ ΝΕΟΛΑΙΑ: ;;;;;;;;;;; Εδώ θα μπορούσαν να ειπωθούν ακόμα περισσότερα.

Η συνολική επιβάρυνση του δημόσιου προϋπολογισμού δεν προβλέπεται να είναι  μεγάλη και πάντως θα είναι ένα πολύ μικρό κλάσμα του συνολικού προϋπολογισμού για την παιδεία με πολύ μεγάλη όμως πολιτική επίδραση (π.χ. Να θεσπιστεί επίδομα 1000 ΕΥΡΩ σε κάθε έναν που καταφέρνει και εισέρχεται σε μια ανώτατη σχολή, εφ όσον διατηρηθεί το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων)

2.6 Νομίζω επίσης ότι ίσως είναι καιρός να προβάλουμε ένα πιο δραστικό μέτρο για την Νεολαία που η κοινωνία φαίνεται ώριμη να το αποδεχθεί, ίσως μάλιστα και να το περιμένει  με ανυπομονησία ήτοι:

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Σε όποια σχολή προτιμάει ο καθένας ( Ιατρικές, Πολυτεχνεία, Νομικές, Θεολογίες, Οικονομικές, Φιλολογίες-Αρχαιολογίες, Ανθρωπιστικές σπουδές κτλ και γενικά όπου έλκεται κανείς για οποιονδήποτε λόγο). Ισως αρχικά, για ένα μικρό χρονικό διάστημα (για ομαλή προσαρμογή), από ένα βαθμό απολυτηρίου, από το Λύκειο, και πάνω. Προς αποφυγή όμως προβλημάτων υπερσυσσώρευσης φοιτητών ιδιαίτερα σε σχολές που απαιτούν σοβαρή υποδομή ( Ιατρικές Πολυτεχνεία κ.τ.λ. ) αλλά και σε όλες τις άλλες να καθιερωθεί εντός της κάθε σχολής ένα προπαρασκευαστικό έτος, με μαθήματα προσαρμοσμένα στο αντικείμενο κάθε σχολής, απαραίτητα για την συνέχεια των σπουδών εντός της σχολής,  που δεν απαιτούν σοβαρές υποδομές. Τα μαθήματα θα διδάσκονται εντός της σχολής από καθηγητές της σχολής, και θα ακολουθούν σοβαρές εξετάσεις, τριμηνιαίες, εξαμηνιαίες ή ετήσιες, ανάλογα με το σύστημα της κάθε σχολής. Οποιος περάσει επιτυχώς όλες τις εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα, εντός ενός εύλογου χρονικού διαστήματος, θα συνεχίζει απρόσκοπτα τις σπουδές του σύμφωνα με το υφιστάμενο σήμερα σύστημα κάθε σχολής. Θα πρέπει επίσης κατά την γνώμη μου, για όσον καιρό διατηρηθεί η απαίτηση για κάποιο βαθμό και πάνω απολυτηρίου από το Λύκειο να δίνετε η δυνατότητα επανάληψης της τελευταίας τάξης του Λυκείου για βελτίωση της βαθμολογίας του. Με αυτόν τον τρόπο θα φαίνετε άμεσα και εύκολα ποιος είναι κατάλληλος (λόγω γνώσεων ή και προσπάθειας) για την συγκεκριμένη σχολή ( θα το αντιλαμβάνεται εξ άλλου εύκολα και ο καθένας μόνος του). Επιπρόσθετα θα υπάρχου οι παρακάτω συνέπειες:

• Θα σπουδάζει κανείς αυτό που είναι η κλίση του και του αρέσει, με ότι ευνοϊκές συνέπειες θα έχει αυτό στην παραπέρα σταδιοδρομία του. Τέλος τα άχρηστα πτυχία και η ετεροαπασχόληση
• Θα υπάρχει μεγάλη οικονομική ανακούφιση χιλιάδων οικογενειών από έξοδα φροντιστηρίων για τις εισαγωγικές εξετάσεις.
• Θα υπάρχει ομοίως μεγάλη οικονομική ανακούφιση ετέρων χιλιάδων οικογενειών από έξοδα σπουδών στο εξωτερικό, με παράλληλο σημαντικό όφελος για την εθνική οικονομία. Πόσοι μη συμμετάσχοντες ή αποτυχόντες των εξετάσεων δεν έφυγαν στο εξωτερικό, σπούδασαν με επιτυχία και σήμερα είναι διάσημοι καθηγητές;
• Τέλος οι «αιώνιοι» φοιτητές, εκτός από τις περιπτώσεις που κάποιος αποδεδειγμένα εργάζεται και ως εκ τούτου δεν μπορεί να προχωρήσει με γρήγορο ρυθμό. Εδώ θα μπορούσε η πολιτεία να μεριμνήσει καθιερώνοντας κάποιους θεσμούς ( δες στην συνέχεια ), που να διευκολύνουν τους εργαζόμενους.
• Θα υπάρξει επίσης σημαντικός περιορισμός της προσφυγής στα διάφορα «κολέγια» και «παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων». Θα παραμείνουν μόνον όσα έχουν πράγματι κάτι ιδιαίτερο και αξιόλογο να προσφέρουν.
• Μια άλλη αξιόλογη συνέπεια θα είναι να αναβαθμιστεί το επίπεδο των Δημόσιων και Ιδιωτικών  Γυμνασίων και Λυκείων, που θα παρέχουν πιο ολοκληρωμένη εγκύκλια εκπαίδευση μια και θα  εξαλειφθεί αυτό που παρατηρείται σήμερα ήτοι οι μαθητές των τελευταίων τάξεων να παρακολουθούν τυπικά τα μαθήματα του σχολείου τους (εξαντλώντας μάλιστα το περιθώριο των επιτρεπόμενων απουσιών) και να ρίχνουν όλο το βάρος τους στα φροντιστήρια.  
• Και τι θα γίνει όμως με τους χιλιάδες εργαζόμενους στην λεγόμενη «παραπαιδεία»; Από αυτούς οι μεν δάσκαλοι και καθηγητές δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, το πιο πιθανό θα συνεχίσουν κανονικότατα την δουλειά τους (θα παραμείνει επίσης η εκκρεμότητα της σύλληψης της φορολογητέας ύλης, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Οσον δε αφορά τους καθηγητές των πάσης φύσεως φροντιστηρίων θα μπορούσε ένα μέρος να απορροφηθεί από το δημόσιο, εμπλουτίζοντας το υπάρχον δυναμικό με τις σοβαρές γνώσεις του και την εμπειρία του. Ενα δε άλλο μέρος σίγουρα θα στραφεί σε φροντιστηριακά μαθήματα για το προπαρασκευαστικό έτος.   

2.7 Ενα άλλο σοβαρό θέμα που αξίζει να προβάλουμε (και εκτιμώ ότι θα έχει πολύ ευνοϊκή επίδραση για εμάς) είναι η προβολή  και διεκδίκηση της καθιέρωσης  άτοκων ή χαμηλότοκων Δανείων για  Σπουδές, στα Δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα,  εγγυημένων από το Δημόσιο, στους σπουδάζοντες σε αυτά. Το δάνειο θα εκταμιεύεται σταδιακά ακολουθώντας την πρόοδο των σπουδών τους. Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνονται όσοι έχουν τις προϋποθέσεις και την όρεξη να σπουδάσουν, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στα έξοδα της επιβίωσης τους χωρίς να εργάζονται. Και για να μην υπάρξει κατάχρηση του θεσμού θα πρέπει ασφαλώς να γίνεται αξιολόγηση (από κατάλληλο προς τούτο πρόσωπο, όργανο ή φορέα) του αιτούντος. Και στην συνέχεια τακτική παρακολούθηση της προόδου του από σύμβουλο καθηγητή ( Μέντορα ).  Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης θα διακόπτεται το δάνειο. Τα δάνεια σπουδών εφαρμόζονται σήμερα με μεγάλη επιτυχία σε μια σειρά από καπιταλιστικές χώρες ( ΗΠΑ κτλ ) ούτε άτοκα βέβαια ούτε χαμηλότοκα.

Τα παραπάνω δείχνουν στην νεολαία, και κατ επέκταση στους γονείς τους,  ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για αυτήν και σίγουρα την στρέφει προς αυτόν που τα προβάλει και τα διεκδικεί. 

Θα έχει δε παράλληλα και ευμενή για εμάς επίδραση και στο σύνολο της κοινωνίας διότι μεγάλο μέρος της θα αναγνωρίσει την ευμενή τους επίδραση  στην νεολαία  (παρέχουν σε ένα μέρος της νεολαίας ελπίδα και άμεσα κίνητρα που σήμερα στερείται) καθώς και στο σύνολο της κοινωνίας και έτσι μέρος τουλάχιστον της κοινωνίας θα στραφεί προς τον πολιτικό φορέα που τα προβάλει.

Ολα τα παραπάνω καθώς και μια σειρά από πολλά άλλα θέματα θα πρέπει να προβάλλονται  προς την κοινωνία, ένα-ένα κάθε φορά ( προς αποφυγή σύγχυσης και κορεσμού ),  μέσω κατάλληλα οργανωμένης καμπάνιας.