Τι εκπαιδευτικό σύστημα θέλουμε;
Ξεκινάμε με την παραδοχή ότι η εκπαίδευση είναι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα συνεπώς αγωνιζόμαστε για ένα δωρεάν δημόσιο σχολείο, για ένα ανοιχτό εκπαιδευτικό σύστημα που θα εμπνέεται από της αρχές της αλληλεγγύης, της ισότητας, της δημοκρατίας. Για μια εκπαίδευση συμπεριληπτική και διαπολιτισμική, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς που θα μάχεται τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία.
Ποια η εναλλακτική μας πρόταση ;
Το εκπαιδευτικό σύστημα αν και αποτελεί ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους αναπαράγοντας και διαιωνίζοντας τόσο μέσω του άτυπου όσο και του τυπικού προγράμματος σπουδών την κυρίαρχη ιδεολογία/κουλτούρα και τις κοινωνικές ανισότητες, μπορεί ωστόσο να αποτελέσει μέσογια την κοινωνική αλλαγή και τον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας προετοιμάζοντας ενεργούς και σκεπτόμενους πολίτες/σσες. Προάγοντας την ενεργητική μάθηση, ενθαρρύνοντας την συμμετοχή των μαθητών/μαθητριών στη διαμόρφωση της γνώσης, την συνεργασία, τον διάλογο, την κριτική σκέψη, την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, την ενσυναίσθηση, την πολιτειότητα. Αποσκοπώντας σε μια κοινωνία ευαισθητοποιημένων, σκεπτόμενων, δημοκρατικών , δημιουργικών και χειραφετημένων πολιτών.
ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (Α΄ΒΑΘΜΙΑ / Β΄ΒΑΘΜΙΑ)
- Ο ταξικός χαρακτήρα της εκπαίδευσηςoοποίος συμβάλει στην όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων μπορεί να ανατραπεί μέσα από την παροχή Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης για όλ@.
- Ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού και κοινωνικής τάξης. Η ισότιμη πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία παιδιών με αναπηρίες, αλλά και η αξιοποίηση του πολιτισμικού κεφαλαίου που φέρουν τα παιδιά αποτελούν προϋποθέσεις για μια κοινωνία συμπεριληπτική και δημοκρατική, για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις που μάχεται κάθε μορφή ρατσισμού.
- Στόχος μας δεν είναι η δημιουργία σχολείων αριστείας ή διαφορετικών ταχυτήτων, σχολεία πουπροάγουν τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό μεταξύ των μαθητών/τριών, αλλά σχολεία που θα καλλιεργούν τον αυτοσεβασμό, τον σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου, την ομαδικότητα, την συνεργασία και την αλληλεγγύη. Στρεφόμαστε προς μιαανθρωπιστική εκπαίδευση[1] χωρίς να αμφισβητούμε την σημαντικότητα της τεχνολογίας ως κομμάτι του πολιτισμού.
- Σύνδεση του σχολείου με την τοπική κοινωνία και την τοπική ιστορία, καθώς το τοπικό ,το εθνικό και το παγκόσμιο συνομιλούν. Σύνδεση του σχολείου με το περιβάλλον (κοινωνικό και φυσικό), τον πολιτισμό και την τέχνη μέσω δημιουργίας σχολικών βιβλιοθηκών τέχνης[2].
- Καμία συγχώνευση/κατάργηση τμημάτων. Δημιουργία τμημάτων 15 ατόμων το ανώτατο όριο στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τόσο στην Γενική όσο και στην Κατεύθυνση.
- Λεπτομερή καταγραφή των οργανικών και λειτουργικών κενών και την κάλυψή τους με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό.
- Παροχή στέγης σε εκπαιδευτικούς που καλούνται να καλύψουν κενά σε περιοχές μακριά από τον τόπο κατοικίας τους
- Πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών για την στελέχωση των εκπαιδευτικών μονάδων.
- Ενταξη στο πρόγραμμα σπουδών όλων των πανελλαδικώς εξεταζόμενων ειδικών μαθημάτων πχ σχέδιο για την εισαγωγή στην Αρχιτεκτονική.
- Εξασφάλιση πιστοποιητικού γλωσσομάθειας μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα.
- Κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και της Τράπεζας θεμάτων.
ΜΠΡΑΕΣΑ ΝΑΤΑΣΑ (Μέλος του Γονεϊκού κινήματος: Εν ενεργεία Γενική Γραμματέας του Δ.Σ Συλλόγου Γονέων &Κηδεμόνων του 9ου ΓΕΛ ΑΘΗΝΑΣ)
[1]Η ανθρωπιστική εκπαίδευση συμβάλλει στην ολόπλευρη καλλιέργεια του ατόμου , στην ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας, στον διάλογο. Ο άνθρωπος μαθαίνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ως κοινωνικοπολιτικό ον, μαθαίνει να είναι ενεργό μέλος των πολιτικών διαδικασιών. Μέσω της ανθρωπιστικής εκπαίδευσης φαινόμενα λαϊκισμού, μεσσσιανισμού, προπαγάνδας κ.α αποφεύγονται. (https://www.scribd.com/document/454868381/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%A3%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1)
[2]https://lekythos.library.ucy.ac.cy/handle/10797/12461
[3]Ως αποτέλεσμα της έλλειψης των κοινωνικών / πολιτικών επιστημών στην εκπαίδευση θα μπορούσε να είναι η πολιτική απάθεια των νέων αφενός και αφετέρου η αύξηση των πιθανοτήτων να πέσουν θύματα θεωριώνσυνωμοσίαςκαι να καταστούν εύκολη λεία για τις ακροδεξιές οργανώσεις.
[4]Το θέατρο και οι παραστατικές τέχνες στην εκπαίδευση είναι μια αναγκαιότητα στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές και «πολύχρωμες» κοινωνίες. Μέσω του θεάτρου μπορεί να ενισχυθεί και να ενδυναμωθεί η ταυτότητα και η μητρική γλώσσα των παιδιών με μεταναστευτικό/προσφυγικό υπόβαθρο καθώς μπορεί να αποτελέσει μέσω αφήγησης προσωπικών ιστοριών της μεταναστευτικής/προσφυγική τους εμπειρίας ή επεκτείνοντας πέρα από το μεταναστευτικό , της ΛΟΑΤΚΙ εμπειρίας , της εμπειρίας του να είσαι κορίτσι , ή μαθητ@ για παράδειγμα στο φάσμα του αυτισμού ή μαθητ@ με κινητικές δυσκολίες κτλκαλλιεργώντας τις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών αυτών και την ενσυναίσθηση στο σύνολο των μαθητών/τριών. Η χρήση του «θεάτρου του καταπιεσμένου» στην εκπαίδευση για παράδειγμα μπορεί να δώσει φωνή στ@ μαθητ@ που αποτελούν μέλη μειονοτικών κοινοτήτων. Ενδεικτικά παραθέτω κάποια link που αφορούν την σημαντικότητα του Δράματος στην εκπαίδευση.
