Ονομάζομαι Ταμιωλάκης Μανώλης και είμαι μέλος της Οργάνωσης Βάσης Ελληνικού Αργυρούπολης-Γλυφάδας. Συμμετείχα ενεργά στη διαδικασία του προσυνεδριακού διαλόγου, με την ειλικρινή προσδοκία ότι θα είναι ουσιαστικός και θα συμβάλει στον εμπλουτισμό των απόψεων από τη βάση. Στόχος είναι η σύνδεση των απόψεων και των γνώσεων των στελεχών του κόμματος που βρίσκονται στην ηγετική ομάδα και είναι βουλευτές με τις εμπειρίες, τις γνώσεις και τις απόψεις ανθρώπων σαν εμένα, που βρίσκονται χρόνια στον επαγγελματικό τομέα. Παρακάτω παρατίθενται οι δικές μου παρατηρήσεις στο κείμενο που δόθηκε προς συζήτηση.
Η πρώτη μου παρατήρηση είναι ότι το κείμενο είναι βερμπαλιστικό, ένα φαινόμενο που παρατηρείται συχνά σε κείμενα της Αριστεράς, γεγονός που τα κάνει να μην είναι σύγχρονα και, συχνά, κουραστικά. Πιο συγκεκριμένα, το κείμενο ακολουθεί μια δομή όπου το πρώτο επίπεδο ανάλυσης είναι ο κόσμος και το δεύτερο η Ευρώπη. Περιέχει αρκετές επαναλαμβανόμενες θέματα στα αυτά επίπεδα ανάλυσης, τα οποία θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν για λόγους σαφήνειας και οικονομίας. Ακολουθούν ορισμένες προτάσεις για παραγράφους ή ενότητες που θα μπορούσαν να συγχωνευτούν ή να συντομευτούν:
1. Κρίση και Ανασφάλεια (Ενότητες 1Α, 1Β, 1Γ, 1Δ)
– Θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν σε μία ενιαία παράγραφο που να καλύπτει τα βασικά σημεία (οικονομικές, περιβαλλοντικές και ασφάλειας σχετικές κρίσεις) συνολικά, αντί να αναφέρονται χωριστά σε πολλές παραγράφους.
2. Νεοφιλελευθερισμός και Λιτότητα (Ενότητες 1Γ, 2Α, 2Β):
– Η κριτική στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στα μέτρα λιτότητας επαναλαμβάνεται.
3. Πόλεμος και Στρατικοποίηση (Ενότητες 1Β, 1Γ):
– Το θέμα του πολέμου, των στρατιωτικών εντάσεων και της επιρροής του στρατιωτικό βιομηχανικού συμπλέγματος επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Για παράδειγμα, οι αναφορές στους πολέμους στη Γάζα, τον Λίβανο, την Ουκρανία και την άνοδο των παγκόσμιων στρατιωτικών εντάσεων θα μπορούσαν να ενσωματωθούν σε μια ενιαία συζήτηση.
4. Περιβαλλοντικές Ανησυχίες και Πράσινη Μετάβαση (Ενότητες 1Β, 4Γ):
– Το έγγραφο συζητά συχνά την κλιματική κρίση, τη βιωσιμότητα και την ανάγκη για πράσινη μετάβαση. Αυτές οι ιδέες επαναλαμβάνονται σε διάφορες ενότητες.
5. Ανοδος της Ακροδεξιάς και του Συντηρητισμού (Ενότητες 1Ε, 1ΣΤ):
– Τα επιχειρήματα για την κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου και τους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην άνοδό της θα μπορούσαν να συγχωνευθούν σε μία ολοκληρωμένη παράγραφο.
6. Ανισότητα και Κοινωνική Δικαιοσύνη (Ενότητες 1Δ, 2Α, 2Β):
– Το κείμενο θα μπορούσε να γίνει πιο συνοπτικό, ενοποιώντας αυτά τα επιχειρήματα σε μία ενότητα που να ασχολείται συνολικά με την οικονομική και κοινωνική ανισότητα, αντί να επαναλαμβάνει τα ίδια σημεία.
7. Αλληλεγγύη και Συλλογική Δράση (Ενότητες 1ΣΤ, 2Α):
– Το κείμενο δίνει συχνά έμφαση στη σημασία της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης. Αυτά τα σημεία θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν σε μία παράγραφο ή ενότητα που να καταγράφει την ουσία του επιχειρήματος σχετικά με την αξία του συλλογικού αγώνα απέναντι στον νεοφιλελεύθερο ατομικισμό και για την κοινωνική αλλαγή.
8. Δημοκρατικά Δικαιώματα και Ελευθερίες (Ενότητες 1Ε, 4Δ):
– Η συζήτηση για τη διάβρωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών εμφανίζεται σε διάφορα σημεία του εγγράφου. Αυτά τα επιχειρήματα θα μπορούσαν να ενωθούν σε μία ενότητα που να επικεντρώνεται στις απειλές προς τη δημοκρατία, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών στις πολιτικές ελευθερίες και την άνοδο του αυταρχισμού.
Με τη συγχώνευση παρόμοιων επιχειρημάτων και την εξάλειψη των περιττών αναφορών, το έγγραφο θα μπορούσε να γίνει πιο συνοπτικό χωρίς να χάνει τα ουσιαστικά του μηνύματα. Αυτό θα βοηθήσει στην ανάδειξη των βασικών θεμάτων και θα κάνει τη διακήρυξη πιο αποτελεσματική.
Παρακάτω, θα ήθελα να προχωρήσω σε πιο συγκεκριμένες παρατηρήσεις. Συγκεκριμένα, πιστεύω ότι στη σελίδα 7 η παρακάτω αναφορά είναι λανθασμένη.
Επιπλέον, χρειάζονται δημόσιες επενδύσεις και πλήρης δημόσιος έλεγχος των τεχνολογικών επιτευγμάτων, ιδιαίτερα στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης, που σήμερα είναι στα χέρια των πολυεθνικών.
και θα πρότεινα να διαγραφεί ή να αντικατασταθεί με την εξής πρόταση:
Επιπλέον, χρειάζονται δημόσιες επενδύσεις στην έρευνα και τεχνολογία, η οποία πρέπει να παραμένει ελεύθερη και απαλλαγμένη από κάθε μορφή κρατικής χειραγώγησης και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Ωστόσο, στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης, με τα ζητήματα ηθικής που ανακύπτουν καθώς αποτελεί μια νέα τεχνολογία που μόλις τώρα αποκαλύπτει τη δυναμική της, απαιτείται συνδιαμόρφωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο των ηθικών πλαισίων, καθώς και κανονισμών διαφάνειας και ασφάλειας
Ο λόγος που προτείνω αυτή την αλλαγή είναι ότι, σύμφωνα με την επαγγελματική μου εμπειρία, πιστεύω πως η έρευνα και η τεχνολογία δεν πρέπει να υπόκεινται σε έλεγχο από κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Πρέπει να παραμένουν ελεύθερες και ανεξάρτητες. Η εμπειρία έχει δείξει ότι τέτοιου είδους έλεγχοι δημιουργούν γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, οι οποίες συχνά καταλήγουν σε διεφθαρμένες διαδικασίες και καταπνίγουν τη δημιουργικότητα και την επιστημονική έρευνα.
Τέλος, η φορολογική δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί κεντρική πολιτική μας πρόταση. Μέρος της φοροδιαφυγής προέρχεται από ελεύθερους επαγγελματίες, καθώς και από άλλους κλάδους που συχνά δηλώνουν εισοδήματα δυσανάλογα με τα πραγματικά τους κέρδη. Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι ενδημική. Πολλοί πολίτες φοροδιαφεύγουν χωρίς να γνωρίζουν αν αυτό πραγματικά τους ωφελεί ή όχι – πολύ απλά, έτσι έχουν μάθει.
Ως Νέα Αριστερά, θεωρώ λάθος το ότι καταγγέλλουμε τα τεκμήρια στους ελεύθερους επαγγελματίες, δεδομένου, ότι πρόκειται για κλάδους προς τους οποίους η δεξιά πολιτική συχνά δείχνει ανοχή. Το φαινόμενο του “λαθρεπιβάτη” (free-rider) είναι έντονο. Σύμφωνα με στοιχεία της ΑΑΔΕ που έχουν δημοσιευθεί στον Κυριακάτικο τύπο το 71% των αυτοαπασχολούμενων δηλώνει εισόδημα κάτω από τον κατώτατο μισθό, παρόλο που απολαμβάνουν τα ίδια δημόσια αγαθά με τους υπόλοιπους φορολογούμενους. Κατηγορίες επαγγελμάτων που μοιραία κινούνται χωρίς ειλικρίνεια στον δημόσιο διάλογο και ενδεχομένως τους κλείνει το μάτι ο Μητσοτάκης.
Δεν πρέπει να “χαρίζουμε” τον χαμηλόμισθο εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα στη δεξιά, γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν διαμαρτυρόμαστε για τα τεκμήρια και δίνουμε χώρο στη λαϊκή δεξιά να προβάλει τον εαυτό της ως υπερασπιστή της φορολογικής δικαιοσύνης όταν πατάσσει τη φοροδιαφυγή μέσω των τεκμηρίων.
Η πραγματική πρόκληση είναι να εφαρμοστούν πολιτικές που θα επιτρέπουν στους αυτοαπασχολούμενους να αναπτυχθούν, χωρίς όμως να αποκρύπτονται εισοδήματα. Στόχος πρέπει να είναι κάθε φορολογούμενος να συμβάλλει ανάλογα με το εισόδημά του, ενισχύοντας τα δημόσια αγαθά και αποφεύγοντας το φαινόμενο του “λαθρεπιβάτη” (free-rider), όπου κάποιοι απολαμβάνουν τα οφέλη των δημόσιων αγαθών χωρίς να συμμετέχουν στην κάλυψη του κόστους τους.
Ευρύτερα, μόνο το 1,64% δηλώνει εισόδημα μεταξύ 50-100 χιλιάδων ευρώ και μόλις το 0,42% δηλώνει πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ. Επιπλέον, 235.000 νομικά πρόσωπα από τα περίπου 300.000 συνολικά – δηλαδή περίπου 8 στις 10 εταιρείες – εμφανίζουν είτε ζημίες είτε κέρδη χαμηλότερα από τον κατώτατο μισθό των 10.000 ευρώ ετησίως. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο συνεισφέρει σχεδόν μηδενικά υποχρεωτικά έσοδα στη φορολογία, απολαμβάνοντας φορολογική ασυλία με συνταγματική προστασία.
Οι πρόσφατες εκτιμήσεις του ΓΛΚ, δείχνουν ότι η παραοικονομία κοστίζει στον προϋπολογισμό περίπου 8-9 δισεκατομμύρια ευρώ – ποσό που ισοδυναμεί με τις συνολικές ετήσιες δαπάνες για την Υγεία και την Παιδεία.
Η ύπαρξη μιας πιο δίκαιης και αναλογικής φορολόγησης, βασισμένης στο πραγματικό εισόδημα κάθε πολίτη και επαγγελματικού κλάδου, θα ενισχύσει την οικονομική διαφάνεια και θα υποστηρίξει ουσιαστικά τα δημόσια αγαθά.
