Σημεία ομιλίας του ειδικού Αγορητή Δ. Τζανακόπουλου στο σ/ν του Υπ. Δικαιοσύνης «Τροποποίηση του π.δ. 18/1989 Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας» (Α΄ 8) – Μεταφορά διαφορών στα Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια – Ρυθμίσεις για πιλοτική ή κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος δίκη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας»
-Το ορθό είναι να πάρουμε μια απόσταση και να δούμε ποια είναι η συνολική στρατηγική την οποία υλοποιεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης όλο αυτό το διάστημα της διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Στο σημερινό νομοσχέδιο έχουμε την χαρακτηριστική διάθεση της κυβέρνησης να διαβουλεύεται με εκείνους τους οποίους θέλει να εξυπηρετήσει ενδεχομένως ή να διαβουλεύεται με εκείνους για τους οποίους ξέρει εκ των προτέρων ότι συμφωνεί. Αυτό έγινε σαφέστατα, καθώς η ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης απέκλεισε το σύνολο του νομικού κόσμου από τη διαδικασία της διαβούλευσης του σημερινού νομοσχεδίου και διαβουλεύτηκαν αποκλειστικά και μόνο με τους δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, τους οποίους και ήθελαν να εξυπηρετήσουν για να μειώσουν τον φόρτο εργασίας. Σε αυτή την διαβούλευση δεν συμμετείχαν η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων, οι οργανώσεις των εργαζομένων, οι επιστημονικές ενώσεις του Διοικητικού και Συνταγματικού Δικαίου.
-Πρώτη πολιτική πρωτοβουλία: Ποινικοί Κώδικες. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ολοκλήρωσε με προχειρότητα το νομοσχέδιο αυτό για τους ποινικούς κώδικες χωρίς να διαβουλευτεί με το σύνολο των νομικών φορέων έχοντας ως στόχο την εκμετάλλευση ενός πραγματικού αισθήματος ανασφάλειας των πολιτών και την εκμετάλλευση μέσω του ποινικού λαϊκισμού. Είναι μια στρατηγική την οποία ακολουθεί η ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα είχε ένα ενδιαφέρον η ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης να απαντήσει τι θα ψήφιζαν άραγε στις γαλλικές εκλογές αν είχαν το δικαίωμα συμμετοχής στη Γαλλία; Θα ψήφιζαν τους σχηματισμούς της Αριστεράς ή θα ψήφιζαν τους σχηματισμούς της κυρίας Λεπέν; Εχει ένα ενδιαφέρον καθώς είναι πολλά αυτά τα οποία μοιράζεστε με αυτό, το οποίο ονομάζετε ως πολιτικό κίνδυνο για την Ευρώπη.
-Δεύτερη πολιτική πρωτοβουλία: Δικαστικοί Χάρτες υπό την αιγίδα ή υπό τις εντολές της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στόχος του νόμου εκείνου ήταν η επιτάχυνση της δικαιοσύνης, αλλά η επιτάχυνση της δικαιοσύνης για μια κοινωνική μειοψηφία, την οποία θέλει να υπηρετήσει η κυβέρνηση. Για μεγάλες επιχειρήσεις μέσω της συγχώνευσης των Πρωτοδικείων και της συγκέντρωσης της δικηγορικής ύλης σε λίγα μεγάλα δικηγορικά γραφεία.
-Τρίτη πολιτική πρωτοβουλία το σημερινό νομοσχέδιο: έχει ως διακηρυγμένο στόχο την επιτάχυνση της δικαιοσύνης, αφορά και πάλι μια ελάχιστη μειοψηφία, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.
-Μεταφέρει την ακυρωτική δίκη από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στον δικαστικό σχηματισμό του Συμβουλίου της Επικρατείας σε Συμβούλιο. Μετατρέπει δηλαδή τον κανόνα ότι η Ολομέλεια αποφασίζει στην περίπτωση της ακυρωτικής δίκης σε εξαίρεση. Θα είναι πλέον ο δικαστικός σχηματισμός του Συμβουλίου της Επικρατείας σε Συμβούλιο που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα αποφασίζει για την ουσία της υπόθεσης και όχι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, αν η υπόθεση δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες νομικές ή πραγματικές δυσκολίες.
-Στην πραγματικότητα δίνεται μια τεράστια διακριτική ευχέρεια στο Συμβούλιο να αποφασίζει τι αποτελεί και τι δεν αποτελεί πραγματική ή νομική δυσκολία. Ετσι έχουμε μια επέκταση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστή, ενώ στην πραγματικότητα στα αναπτυγμένα νομικά συστήματα ο στόχος είναι ακριβώς αυτός ο περιορισμός της διακριτικής ευχέρειας του δικαστή στη βάση του νόμου. Επίσης το νομοσχέδιο ορίζει ότι το Συμβούλιο θα αποφασίζει σε αυτές τις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν ιδιαίτερες νομικές πραγματικές δυσκολίες με συνοπτική απόφαση, δεν έχουμε καν αιτιολογημένη απόφαση. Γι΄ αυτό το λόγο θα υπάρχουν ιδιαίτερα ζητήματα και σε σχέση με το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που αφορά τη Δίκαιη Δίκη. Το κρίσιμο εδώ είναι ότι έχουμε μια αντιφατική δομή στη νέα διαδικασία, από τη μια μεριά τεράστια διακριτική ευχέρεια των δικαστών, από την άλλη συνοπτική απόφαση.
-Δεύτερον, το νομοσχέδιο επιβαρύνει πλέον τους διαδίκους με τις επιδόσεις των εγγράφων της δίκης, για τους οποίους ταυτόχρονα θεσπίζει ασφυκτικές προθεσμίες, όχι για τους δικαστές περιορίζοντας και πάλι δικαιώματα των διαδίκων.
-Τρίτον συγκεντρώνεται η δικηγορική ύλη σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία, διότι τα μικρά δικηγορικά γραφεία δεν θα έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε αυτό το βάρος του πολλαπλασιασμού των υποχρεώσεων, των επιδόσεων από τη μία μεριά και των ασφυκτικών προθεσμιών από την άλλη.
-Η εκτίμησή μου είναι ότι θα επιταχυνθεί η δικαιοσύνη για υποθέσεις μεγάλου οικονομικού ενδιαφέροντος, για μεγάλες επενδύσεις, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αντίθετα, για τα ζητήματα που αφορούν την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών θα κλείνουν οι υποθέσεις συνοπτικά, ενώ ταυτόχρονα θα περιορίζεται το δικαίωμα πρόσβασης στο φυσικό δικαστή.
-Είναι η συνολική στρατηγική της κυβέρνησης με κεντρική καθοδηγητική ιδέα ότι η ανάπτυξη θα είναι το αποτέλεσμα της εκκαθάρισης κάθε περιορισμού και κάθε κανόνα στη λειτουργία του κεφαλαίου και στην παροχή κινήτρων για πολύ μεγάλες επενδύσεις. Αυτή είναι η καθοδηγητική ιδέα: κινήτρων φορολογικών, δικονομικών, ελαστικοποίησης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και πάνω απ΄ όλα κινήτρων για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυτή τη στιγμή η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στο διεθνή Τύπο για την καθιέρωση της εξαήμερη εργασίας.
-Ολα αυτά δένουν σε ένα ενιαίο πολιτικό στρατηγικό όλο, ολέθριο για την κοινωνική πλειοψηφία. Πρόκειται για στρατηγική που περιορίζει δικαιώματα, καθηλώνει μισθούς, επιδεινώνει το βιοτικό επίπεδο, με την υπόσχεση της ανάπτυξης που κάποτε θα έρθει, αλλά για τους πολλούς δεν έρχεται ποτέ. Είμαστε ριζικά αντίθετοι σε αυτήν την πολιτική στρατηγική. Εχουμε μια εντελώς διαφορετική στρατηγική που θέτει στο επίκεντρο τη μισθωτή εργασία, την πραγματική επιτάχυνση της δικαιοσύνης για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, το κοινωνικό κράτος, τους πολλούς.
