Ο Ευ. Τσακαλώτος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Αριστεράς, ξεκίνησε την τοποθέτησή του απευθυνόμενος προς την Υφυπουργό του Υπουργείου
Περιβάλλοντος και Ενέργειας ρωτώντας την αν πιστεύει ότι βρισκόμαστε κοντά στο στόχο να μην αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη περισσότερο από 2 βαθμούς
κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Γιατί αυτός είναι ο κοινός στόχος όλων και η απάντηση που δίνει η πλειοψηφία των επιστημόνων είναι πως σε καμία
περίπτωση δεν τον πλησιάζουμε. Θα πρέπει να έχουμε μια απάντηση για ποιο λόγο τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη αποκλίνουν από αυτό το στόχο.
Και το νομοσχέδιο που συζητιέται σήμερα, συνέχισε, δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που περιλαμβάνει αποσπασματικές παρεμβάσεις σε διάφορα σημείαχωρίς όμως να μας δίνει μια εικόνα ως προς το ποιο είναι το όραμα της ΝΔ για να αντιμετωπίσουμε την
απόκλιση από το στόχο.
Ο βασικός λόγος είναι ότι τόσο η ΝΔ, όσο και όλα τα δεξιά κόμματα στην Ευρώπη και αλλού, χρησιμοποιούν την πράσινη μετάβαση σαν μια ευκαιρία για να στηρίξουν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Και αυτό το αφήγημα ονομάζεται «πράσινος καπιταλισμός». Ωστόσο, συνέχισε, δεν προκύπτει από πουθενά ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να
κάνουν αυτό που χρειάζεται για να διασφαλιστεί η πράσινη μετάβαση, ούτε ότι τους ενδιαφέρει.
Ενα πράγμα, τόνισε, που μας υπενθυμίζει η κλιματική κρίση και δεν κατανοεί η ΝΔ είναι ότι μερικά πράγματα ανήκουν από κοινού σε όλους μας. Η γη, τα ποτάμια, οι
λίμνες, οι φυσικοί πόροι ανήκουν σε όλους και το τι θα γίνει είναι αντικείμενο συλλογικών αποφάσεων. Δεν είναι θέμα ιδιωτικών επιχειρήσεων και ιδιοτέλειας. Γι’
αυτό ολόκληρη η αντιπολίτευση θέτει ζητήματα δημοκρατίας. Απευθυνόμενος προς την κυβέρνηση ο κ. Τσακαλώτος ρώτησε αν πιστεύουν ότι θα φτάσουμε στα επιθυμητά αποτελέσματα αν δεν αντιμετωπίσουμε τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Και συνέχισε διερωτώμενος αν η ΝΔ πιστεύει ότι θα πείσουμε
τον κόσμο για την πράσινη μετάβαση αν δεν αντιμετωπίσουμε τις ανισότητες. Είναι απίθανο, σχολίασε, να πείσουμε τον κόσμο, ο οποίος αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και υποφέρει, να ασχοληθεί σοβαρά με την πράσινη μετάβαση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, συνέχισε, είναι οι κινητοποιήσεις των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία. Από οικονομικής σκοπιάς, ένας φόρος στα καύσιμα είναι φιλοπεριβαλλοντικός αφού αυξάνει την τιμή, μειώνει την κατανάλωση και συνεπώς και τους ρύπους. Ομως στη Γαλλία το πρόβλημα ήταν ότι στις περιοχές εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων, που δεν έχουν δημόσιες συγκοινωνίες, το κόστος είναι δυσανάλογο για τον κόσμο που μετακινείται αναγκαστικά με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο. Και το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι το κόστος της πράσινης μετάβασης θα το πληρώσουν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της περιφέρειας για να νιώθουν οι Παριζιάνοι ότι είναι οικολόγοι.
Αρα, κατέληξε, το ποιος πληρώνει για την πράσινη μετάβαση είναι θέμα κομβικής σημασίας για να πάρουμε τον κόσμο μαζί, και για να γίνει αυτό χρειάζεται δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων. Και σε αυτή την αναγκαιότητα η κυβέρνηση απαντά περιορίζοντας τον ρόλο των ΟΤΑ, μεταφέροντας τις ευθύνες στο Επιτελικό Κράτος και το Υπουργείο. Λες και ξέρει καλύτερα ο Γενικός Γραμματέας. Και όλα αυτά χωρίς καμία διαβούλευση. Μόνος στόχος να δοθούν υπηρεσίες στους ιδιώτες, πάλι δηλαδή ο πράσινος καπιταλισμός που δεν φαίνεται να δουλεύει πουθενά.
Απευθυνόμενος στο ΚΚΕ, επισήμανε ότι η θέση του δεν δημιουργεί την εντύπωση ότι έχουν κάποια αίσθηση του επείγοντος για την πράσινη μετάβαση. Σαν να μην αφορά το ΚΚΕ ο στόχος για τη μείωση της θερμοκρασίας. Θα περίμενε κανείς από ένα Αριστερό κόμμα σαν το ΚΚΕ να αναγνωρίζει ότι η κλιματική κρίση επιβεβαιώνει όλα τα ζητήματα της Αριστεράς: την παραγωγή (ποιος παράγει τι και για ποιον), την κατανάλωση (ο καπιταλισμός σπρώχνει προς την υπερκατανάλωση), την αναδιανομή και βέβαια τη δημοκρατίας. Το ΚΚΕ δεν κάνει τίποτα από αυτά. Προφανώς μπορεί να ασκήσει κριτική στον πράσινο καπιταλισμό που προωθεί η ΝΔ και ότι αυτός δεν αποτελεί λύση, ότι είναι ευκαιρία για δουλειές του ιδιωτικού τομέα. Αλλά πρέπει να πεις κάτι και προς τον κόσμο. Ποιο είναι το παραγωγικό μοντέλο; Πως θα αλλάξουν τα καταναλωτικά πρότυπα; Πως θα εμπλακεί η κοινωνική αλληλέγγυα και συνεταιριστική οικονομία; Το μόνο που λέει το ΚΚΕ είναι ότι όλα γίνονται για τον καπιταλισμό χωρίς να λέει τίποτα παραπάνω.
Στη συνέχεια απευθυνόμενος προς το ΠΑΣΟΚ επισήμανε κάτι που είπε ο κ. Χαρίτσης στην ομιλία του: ότι το σχέδιο δεν έτυχε, πέτυχε. Θα πρέπει στο ΠΑΣΟΚ να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που κάνει η ΝΔ έχει λογική. Οι ιδιωτικοποιήσεις και οι δουλειές που δίνει δεν γίνονται στην τύχη. Η κυβέρνηση χτίζει ένα νέο μπλοκ δυνάμεων. Και το μάθημα που πρέπει να λάβουν το ΠΑΣΟΚ αλλά και οι άλλες αριστερές δυνάμεις είναι ότι δεν μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με τις πολιτικές ελπίζοντας στην ανατροπή. Ολα τα κακά που έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια έγιναν με στόχο, τη μεταστροφή ισχύος υπέρ των ελίτ. Και αυτό οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι για να αλλάξει αυτό δεν είναι θέμα μόνο καλών πολιτικών και προτάσεων. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι μια αντίστροφη μεταστροφή ισχύος υπέρ του κόσμου της εργασίας και άλλων κοινωνικών ομάδων.
Ενα εναλλακτικό σχέδιο χτίζεται με ένα αφήγημα πως αλλάζει η παραγωγή, η κατανάλωση η δημοκρατία για να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση και μια αίσθηση ότι για να γίνει αυτό το αφήγημα πραγματικότητα πρέπει να χτίσουμε κοινωνικές δυνάμεις ισχυρές για μια μεταστροφή ισχύος υπέρ του κόσμου της εργασίας.