«Ενα νομοσχέδιο που επιμένει στην αντίστροφη αναδιανομή εισοδήματος από κάτω προς τα πάνω, στη φορολογική μεροληψία υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης, στη λιτότητα και στην απαξίωση του κοινωνικού κράτους με τη μείωση του κοινωνικού μισθού»
Το νομοσχέδιο αυτό κινείται στις γενικές κατευθύνσεις της κυβερνητικής πολιτικής, όπως αυτή αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό, έναν προϋπολογισμό σταθερότητας που υπηρετεί απολύτως τους στόχους των μεγάλων επιχειρήσεων, των υψηλών εισοδημάτων και των ιδιοκτητών. Ταυτίζονται αυτές οι προτεραιότητες, διότι η Νέα Δημοκρατία εξυπηρετεί απολύτως και ως κυβέρνηση και ως κόμμα ακριβώς αυτά τα κοινωνικά συμφέροντα. Εχουμε σταθερότητα στην αντίστροφη αναδιανομή εισοδήματος, δηλαδή από τα κάτω προς τα πάνω, σταθερότητα στη φορολογική μεροληψία υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης. Εχουμε σταθερότητα στη λιτότητα, στην απαξίωση του κοινωνικού κράτους με την μείωση του κοινωνικού μισθού. Και όλα αυτά με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και τα ανοίγματα νέων πεδίων κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Ισχυρίζομαι όμως ότι το πρόβλημα εδώ δεν είναι η μειωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η Νέα Δημοκρατία και πολλοί δημοσιογράφοι συσχετίζουν αυτό το υποτιθέμενο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας με το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι εκτός από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών υπάρχει και το ισοζύγιο κεφαλαίων, δηλαδή οι επενδύσεις χαρτοφυλακίου. Οταν όμως αποδέχεσαι την οπτική της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, οδηγείσαι αναγκαστικά να αναφωνήσεις “καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε”, όπως έλεγε και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ όλη τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Είναι ακριβώς αυτή η κοινή οπτική η οποία εξηγεί τη στρατηγική σύγκλιση της Κεντροαριστεράς με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Δεξιάς.
Ενα ακόμα κοινό επιχείρημα της ΝΔ αφορά την έλλειψη δημοσιονομικού χώρου. Γιατί το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι δήθεν μειώνεται η φορολογία δεν είναι πραγματικό. Αντιθέτως, έχουμε μια αύξηση της συνολικής επιβάρυνσης του εισοδήματος, η οποία δεν ακολουθεί τις αντίστοιχες αυξήσεις που υπάρχουν στο ακαθάριστο προϊόν, αλλά αντιθέτως είναι πολύ μεγαλύτερη αυτών. Οταν πρόκειται να βρεθούν χρήματα για υπερ-εξοπλισμούς, 1 δισεκατομμύριο περισσότερα θα πληρώσει φέτος η χώρα για να ικανοποιηθεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο έχει συμφωνήσει ο κύριος Μητσοτάκης, τότε ξαφνικά δημοσιονομικός χώρος υπάρχει.
Υπάρχει πρόβλημα σε ότι αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα και αυτό θέλω να επισημάνω στην κυβέρνηση. Το 2018-19 η απόφαση του Eurogroup μιλούσε για πρωτογενή πλεονάσματα του 2% και η Νέα Δημοκρατία έλεγε ότι αυτά τα πλεονάσματα είναι αδύνατον να επιτευχθούν και ταυτόχρονα να υπάρχει ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Σήμερα που τα πλεονάσματα είναι τουλάχιστον κατά μισό τοις εκατό υψηλότερα, η κυβέρνηση όχι μόνο τηρεί σιγή ιχθύος, αλλά και πανηγυρίζει για το γεγονός ότι υπερβαίνει τους στόχους των πλεονασμάτων.
Εξίσου πρόβλημα είναι η κατανομή των φόρων και των δαπανών διότι στην ελληνική οικονομία ισχύει το εξής: έχουμε τη χειρότερη αναλογία έμμεσων και άμεσων φόρων, περίπου στο 60-40% σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εχουμε μόνιμες φοροαπαλλαγές στα μεγάλα εισοδήματα, εκτεταμένη φοροδιαφυγή κυρίως από τη μεριά των επιχειρήσεων και μια νόμιμη διαρκή πρόβλεψη περισσότερων φοροαπαλλαγών στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων. Είπε χθες ο κ. Μητσοτάκης από το Λονδίνο ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως χώρος για αναθεώρηση της κατανομής των δαπανών και διαρκή μείωση φόρων, αλλά μεροληπτικά για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, για επιχειρήσεις και μεγάλους επενδυτές, οι οποίοι παίρνουν και τη μερίδα του λέοντος από το ταμείο ανάκαμψης. Διαβεβαίωσε επίσης ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιβάλει έκτακτη φορολόγηση στις τράπεζες, οι οποίες έχουν σημειώσει 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη. Τούτο σημαίνει ότι θα φτάσουν τα κέρδη των τραπεζών κοντά στα 5 δις και δεν θα υποστούν και την έκτακτη φορολόγηση. Ακόμα και τα πιο “θετικά” μέτρα του νομοσχεδίου εντάσσονται απολύτως στη συνολική μεροληπτική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της κυβέρνησης και δεν αλλάζουν τίποτα στη συνολική στρατηγική αναδιανομής από τα κάτω προς τα πάνω.
Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τα φυσικά πρόσωπα. Πράγματι, κατά έναν τρόπο ελαφρύνει τα φυσικά πρόσωπα που έχουν υποχρέωση μέχρι σήμερα καταβολής του φόρου επιτηδεύματος, αλλά έχετε φροντίσει προηγουμένως με τα τεκμήρια να τους τα πάρετε διπλά και να νομιμοποιήσετε την φοροδιαφυγή των μεγάλων εισοδημάτων. Διότι ένας άνθρωπος ο οποίος βγάζει 10- 12.000 ευρώ μπορεί να κληθεί να πληρώσει φόρο για 20.000, ενώ κάποιος μεγαλογιατρός, μεγαλοδικηγόρος που βγάζει 120.000-140.000 ευρώ με τα τεκμήρια θα κληθεί να πληρώσει φόρο για 30.000 και τα υπόλοιπα έχουν ξεπλυθεί με κυβερνητική σφραγίδα. Αυτή είναι η φορολογική πολιτική και ο
τρόπος με τον οποίο ευνοείται τα μεγάλα εισοδήματα.
Απαλλαγή του φιλοδωρήματος μέχρι 300 ευρώ. Ποτέ δεν έχουν πραγματικά φορολογηθεί τα φιλοδωρήματα και καλώς. Από την εργατική τάξη που δουλεύει στο ντελίβερι και στο εστιατόριο θα λύσει το πρόβλημα της φορολογικής συνείδησης η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Καταπολέμηση στεγαστικής κρίσης. Φοροαπαλλάσσετε τους ιδιοκτήτες που έχουν ακίνητα σε βραχυχρόνια μίσθωση ή των οποίων τα ακίνητα είναι κενά εφόσον προχωρήσουν σε μακροχρόνια μίσθωση. Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής εμμονής της Νέας Δημοκρατίας στα trickle down οικονομίας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθεί η τιμή του ενοικίου ούτε κατά ένα ευρώ. Ο μόνος που θα κερδίσει θα
είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων. ΕΝΦΙΑ. Η κυβέρνηση θα μειώσει τον ΕΝΦΙΑ για όσους ασφαλίζουν το ακίνητό τους για πυρκαγιά ή φυσική καταστροφή και ταυτόχρονα θα έχουν υποχρέωση ασφάλισης οι επιχειρήσεις που έχουν τζίρο όχι μέχρι 2.000.000 ευρώ, αλλά μέχρι 500.000 ευρώ. Πρόκειται για μια λογική η οποία ευνοεί με έναν
αδιανόητο τρόπο τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών σε εργοδότες και εργαζόμενους, κάτι που μειώνει ακόμη περισσότερο τους πόρους του κοινωνικού κράτους και ευνοεί χιλιάδες εργοδότες.
Ενα σχετικό σχόλιο:
στην Ελλάδα η φορολογική σφήνα είναι περίπου στο 35,5%, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να κινείται στο 36%. Μην επαναλαμβάνετε διαρκώς αυτό το επιχείρημα ότι το πρόβλημα για τους μειωμένους μισθούς είναι η φορολογική σφήνα, γιατί στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι οι μεγάλες και οι μεσαίες επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται εντατικότερα την εργατική δύναμη, ώστε παραμένουν καθηλωμένοι οι πραγματικοί μισθοί.
Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων: δεύτερη ανανέωση της θητείας, προφανώς φωτογραφική ρύθμιση για τον κύριο Πιτσιλή. Αντιθέτως, πριν από λίγες εβδομάδες είχαμε τη συζήτηση για τον
Συνήγορο του Πολίτη, τον οποίο η κυβέρνηση θέλει να τον αντικαταστήσει ενώ όλη η αντιπολίτευση σχεδόν έλεγε ότι ο συγκεκριμένος Συνήγορος του Πολίτη είναι ένας εξαιρετικός επιστήμονας. Ενώ θα μπορούσατε να περάσετε, σύμφωνα και με τις κατευθυντήριες αρχές της Βενετίας, ρύθμιση για την ανανέωση της θητείας του και να αποκτήσετε και πολιτική συναίνεση, δεν το κάνατε γιατί προφανώς δεν εξυπηρετούσε την κυβέρνηση. Αντιθέτως, η δεύτερη ανανέωση της θητείας του διοικητή της ΑΑΔΕ σημαίνει ειδικές σχέσεις, οι οποίες επιβάλλουν τη συγκεκριμένη επιλογή.
Αρχή για το ξέπλυμα: προχωράτε στην πρόβλεψη οργανικών θέσεων για την Αρχή για το Ξέπλυμα και τη μονιμοποίηση των εργαζομένων εκεί, οι οποίοι μέχρι σήμερα ήταν αποσπασμένοι. Με εξαίρεση τους εργαζόμενους οι οποίοι προέρχονται από την Ελληνική Αστυνομία και παραμένουν εργαζόμενοι στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και ανήκουν δομικά στην ιεραρχία της Αστυνομίας. Διότι δεν μπορείτε να ισχυριστείτε ότι έχουμε εδώ Σώματα Ασφαλείας, όταν του Λιμενικού οι εργαζόμενοι θα είναι μόνιμοι εργαζόμενοι στην Αρχή για το Ξέπλυμα. Υπάρχει κάποια σύγκρουση για το ποιος θα ελέγχει εσωτερικά την Αρχή για το Ξέπλυμα;
Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι στρατηγική φτωχοποίησης της κοινωνικής πλειοψηφίας και της εργατικής τάξης και αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης. Από την δική μας μεριά προτείνουμε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο αναδιανομής από πάνω προς τα κάτω: επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Πραγματική αύξηση μισθών και όχι με νομοθετική κατοχύρωση καθήλωσή τους. Πραγματική στήριξη υγείας, παιδείας και πρόνοιας. Αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης με ριζοσπαστικά μέτρα, με κατάργηση της δυνατότητας να ασκείται δραστηριότητα βραχυχρόνιας μίσθωσης από νομικά πρόσωπα, με κατάργηση της Golden Visa. Μείωση των έμμεσων φόρων, του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και αποκατάσταση της ορθής ισορροπίας μεταξύ έμμεσων και άμεσων φόρων. Εκτακτη και τακτική πραγματική φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων, είτε πρόκειται για κανονικά κέρδη είτε πρόκειται για υπερκέρδη. Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, μια πραγματική δηλαδή αναδιανομή εισοδήματος υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας και μιας αντιστροφής της πορείας φτωχοποίησης του ελληνικού λαού.
