Στις ασυμβίβαστες και αυστηρές κριτικές του Κώστα Γεωργουσόπουλου φωλιάζει η σκέψη. Σε έναν ενεστώτα διαρκή που αγγίζει το μέλλον, ο κριτικός λόγος αυτού του πολύπλευρου ανθρώπου είναι η μετάδοση γνώσεων και τεχνικών θεάτρου, δραματουργίας, σκηνογραφίας, είναι η βαθιά αντίληψη του θεατρικού γεγονότος πέρα από τους εντυπωσιασμούς που μπορεί να δημιουργεί η υλική και με στρας αναπαράσταση ενός έργου . Και ο αυστηρός κριτικός λόγος, είτε μας αρέσει είτε όχι, προϋποθέτει πάντα την γνώση .
Ολη αυτή η μύηση στην θεατρική πράξη που είχε την υπογραφή αυτού του μεγάλου θεατρικού δασκάλου που λάτρευε τον Ροντήρη, τον δικό του δάσκαλο, βαδίζει και τροφοδοτείται από μια στέρεη ιστορική γνώση, ώστε τίποτα να μην εκφωνείται ανεξάρτητα από το τοπίο της εποχής. Μια σχολαστική μαρτυρία των δεκαετιών που διέσχισε ήταν οι κριτικές του, τα ποιήματα του, οι μεταφράσεις αρχαίων κειμένων , ο Λόγος του ,κάθε τι που εφάπτεται με τον πολιτισμό και έρχεται από το βάθος της ύπαρξης ,το ίδιο το δημιούργημα του ο Κ.Χ. Μύρης.
Την δέσμευσή στην υπηρεσία του Θεάτρου και το Πάθος ενός σπουδαίου διανοητή που μας έμαθε γράμματα αποχαιρετούμε σήμερα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει κύριε Κώστα Γεωργουσόπουλε.
