Σχόλιο 1ο για τον κύριο Μηταράκη: Πρέπει να μάθετε να ανέχεστε την πολιτική κριτική, όσο σκληρή κι αν είναι. Διότι ακόμα και οι χαρακτηρισμοί οι οποίοι ακούγονται σε αυτήν εδώ την αίθουσα έχουν αποκλειστικά πολιτικό περιεχόμενο. Το αν κάποιος είναι χουντικός αποδεικνύεται από την πολιτική του πορεία. Και η συγκεκριμένη πολιτική πορεία του συγκεκριμένου υπουργού, ο οποίος αυτή τη στιγμή έχει το χαρτοφυλάκιο της Μετανάστευσης, έχει πολλά συγκεκριμένα δείγματα γραφής. Υπήρξε γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ, του δικτάτορα Παπαδόπουλου, έχει υπάρξει επικεφαλής ακροδεξιού φασιστικού πολιτικού μορφώματος τη δεκαετία του 90 και ταυτόχρονα έχει υπάρξει αποδεδειγμένα ρατσιστής. Δεν κάνω αξιολογικές κρίσεις, αναφέρω τα γεγονότα και την πολιτική ιστορία του συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου.
Σχόλιο 2ο για τον κ. Μηταράκη, ο οποίος είπε ότι σε ό, τι αφορά το μεταναστευτικό τηρούνται οι νόμοι. Βεβαίως τηρούνται. Αλλά ξέχασε ο κύριος Μηταράκης να αναφέρει ότι πριν από λίγες ημέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ότι η νομοθεσία της ΝΔ με την οποία χαρακτηριζόταν η Τουρκία ασφαλής τρίτη χώρα, χαρακτηρίστηκε αντισυνταγματική. Επομένως, βεβαίως εσείς ακολουθείτε τους νόμους τους οποίους έχετε ψηφίσει, με τη σημαντική υποσημείωση ότι οι νόμοι αυτοί τυγχάνουν αντισυνταγματικοί με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επομένως, όταν κάνετε προγραμματικές δηλώσεις εδώ καλό είναι να εκθέτετε το σύνολο των πολιτικών γεγονότων.
Σχόλιο 3ο: Αντιλαμβάνομαι την δυσπιστία και την καχυποψία την οποία πολλές φορές έχουν οι πολίτες απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Θέλω μόνο να επαναλάβω μια θέση αρχής. Η ασυλία των βουλευτών, ιδιαίτερα μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2019-2020, όπου η ασυλία αίρεται σχεδόν υποχρεωτικά, με μόνη εξαίρεση την περίπτωση μήνυσης ή έγκλησης που υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα, δεν αποτελεί προνόμιο των βουλευτών. Ξέρω ότι η άποψη αυτή είναι αντιδημοφιλής. Θεωρώ όμως ότι αποτελεί θεσμική εγγύηση για τον αδέσμευτο και αποτελεσματικό πολιτικό ρόλο που πρέπει να ασκούν οι βουλευτές, που δεν εξαντλείται στα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα εντός του Κοινοβουλίου. Βουλευτές στηρίζουν απεργίες, κοινωνικά κινήματα, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κοινωνικών αγώνων και ακριβώς αυτό είναι που σκοπεύει το Σύνταγμα να προστατεύει. Το αν προστατεύεται με τον ορθό τρόπο είναι ένα ζήτημα το οποίο εμείς είμαστε ανοιχτοί να το συζητήσουμε. Αλλά επαναλαμβάνω, δεν θεωρώ ότι η ασυλία αποτελεί προνόμιο του βουλευτή. Είναι μια δημοκρατική κατάκτηση και θεσμική εγγύηση του πολιτεύματος.
