Ο Γιάννης Μπουτάρης υπήρξε ένας άνθρωπος πολυσχιδής, αντισυμβατικός και βαθιά προοδευτικός. Kαι ως τέτοιος άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του, όχι μόνο στο Δήμο Θεσσαλονίκης του οποίο διετέλεσε Δήμαρχος, αλλά στο σύνολο της τοπικής αυτοδιοίκησης.Tον αποχαιρετήσαμε πριν από λίγες ώρες στη Θεσσαλονίκη. Τον «κυρ – Γιάννη» που στην επιχειρηματική του δραστηριότητα αγωνίστηκε για την «οινική κουλτούρα» και οι περιβαλλοντικές του ανησυχίες τον οδήγησαν ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 να προχωρήσει στην ίδρυση του Αρκτούρου για την προστασία της άγριας ζωής και της βιοποικιλότητας. Και κυρίως τον Δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, που σε μια πόλη που υπέφερε από τον φτηνό εθνικισμό και τους εκπροσώπους της πιο αντιδραστικής, της πιο μισαλλόδοξης Δεξιάς, πρωταγωνίστησε ο ίδιος, βγήκε μπροστά για μια άλλη Θεσσαλονίκη.
Ο Γιάννης Μπουτάρης υπερασπίστηκε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Μίλησε για τον αντισημιτισμό και τα εγκλήματα κατά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Εκανε αγώνα για τη δημιουργία Μουσείου Ολοκαυτώματος, αλλά και ενός μουσείου στο σπίτι του Κεμάλ. Συγκρούστηκε, στην πράξη με θάρρος, αλλά και με κόστος, με τους πατριδοκάπηλους και με τους υπερπατριώτες που θέλουν να ξεχαστεί η πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη. Που θέλουν, για να δανειστώ και τον τίτλο του βιβλίου του Μαρκ Μαζάουερ, να μείνει η Θεσσαλονίκη μια «πόλη φαντασμάτων».
Τιμούμε τον Γιάννη Μπουτάρη, γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη θαρραλέα στάση του.
Και θα περίμενα σήμερα, γιατί είδα και τον Πρωθυπουργό να συμμετέχει στην πολιτική κηδεία του Γιάννη Μπουτάρη, θα περίμενα από τον Πρωθυπουργό και από τους εκπροσώπους της κυβέρνησης να αναγνωρίσουν, έστω και τώρα, έστω και εκ των υστέρων την ευθύνη τους για εκείνον τον όχλο που επιχείρησε να τον λιντσάρει, γιατί εκεί οδηγούν, δυστυχώς οι κραυγές για «εθνική προδοσία», εκεί οδηγεί η ιδεολογική σύμπλευση με την ακροδεξιά, εκεί οδηγεί η επένδυση στο μίσος και στη θρησκοληψία.
Στους σκοτεινούς και χαλεπούς καιρούς που ζούμε, με την ακροδεξιά και τον μεταφασισμό να κερδίζουν έδαφος διεθνώς, ο κόσμο μας έχει ανάγκη από Μπουτάρηδες.
Ο πρωθυπουργός σήμερα επανέλαβε το γνωστό ποίημα: παραλάβαμε χάος, υπάρχουν ναι μεν κάποια προβλήματα, αλλά εντέλει η Νέα Δημοκρατία κάνει ότι καλύτερο μπορεί και ήδη όλα πηγαίνουν καλά.Η οικονομία πετάει, το ΕΣΥ πετάει, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας πετάει.
Μόνο μια μικρή λεπτομέρεια χαλάει την κυβερνητική αφήγηση. Η πραγματικότητα.
Το κοινό αίσθημα των πολιτών είναι αυτό των χαμηλών προσδοκιών, της παραίτησης από την αξίωση για πρόσβαση σε αξιοπρεπείς συνθήκες.
Οι πολίτες σήμερα ξέρουν ότι χωρίς λεφτά δεν πας πουθενά.
Τους το είπε η κυβέρνηση με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο όταν εισήγαγε τα απογευματινά χειρουργεία.
Τους το λέει καθημερινά με τις πολιτικές επιλογές που έχουν οδηγήσει στη γιγάντωση των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας – παντού όπου και να κοιτάξει κανείς βλέπει νέα ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά μαιευτήρια, ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
Που αποκομίζουν υπερκέρδη με τρεις τρόπους: μέσα από την κρίση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, μέσα από τα κρατικά ταμεία που επιδοτούν τις υπηρεσίες που προσφέρουν, μέσα από την εντατική υπερεκμετάλλευση γιατρών και νοσηλευτών. Είναι ντροπή.
Στο πεδίο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται εν κενώ, αποκομμένη από τη μεγάλη εικόνα, τη μεγάλη εικόνα της διάλυσης που έχει σκηνοθετήσει και έχει παραγάγει η ίδια η κυβέρνηση.
Απαντάει το σημερινό νομοσχέδιο στις ανάγκες για την βελτίωση της ΠΦΥ;
Σαφώς και όχι.
Είδαμε τι έγινε με τον προσωπικό γιατρό, που απέτυχε παταγωδώς. Τώρα η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει και κάτι για τον οικογενειακό γιατρό, έτσι ξεκομμένα και πρόχειρα, για να πει ότι κάτι έκανε. Το βασικό που την ενδιαφέρει από το σημερινό νομοσχέδιο όμως δεν είναι ο οικογενειακός γιατρός, ας είμαστε ειλικρινείς. Η ανησυχία της είναι ότι λόγω της πολιτικής της θα χαθούν τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Αυτό και μόνο.
Το νομοσχέδιο το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να συμπληρώσει ένα κουτάκι, να «βγάλει την υποχρέωση», χωρίς να ανατρέψει τη γενικότερη κατεύθυνση της υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας υπέρ του ιδιωτικού τομέα.
Η ουσία όμως αυτού που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα είναι η αποτυχία του θεσμού του προσωπικού γιατρού. Τι συμβαίνει στην πράξη; Σήμερα μόνο οι μισοί πολίτες έχουν δηλώσει προσωπικό γιατρό, αλλά πολύ λιγότεροί και από αυτό χρησιμοποιούν αυτό το θεσμό για τις καθημερινές ανάγκες τους. Και αυτό γιατί η ίδια η λογική της μεταφοράς κόστους του δημόσιου συστήματος υγείας στους ασθενείς καθιστά την επιλογή του προσωπικού γιατρού στις περισσότερες φορές ίδια με αυτή του ιδιώτη.
Η ανάγκη για ισχυρό και αναγεννημένο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι κοινωνική ανάγκη. Και η Αριστερά είναι εδώ για να υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας. Τα υλικά συμφέροντα των πολλών. Των ανθρώπων που τρέμουν μην πάθουν τίποτα οι ίδιοι και οι αγαπημένοι τους γιατί ΔΕΝ έχουν τα λεφτά για να πληρώσουν το λογαριασμό. Και το δίκιο είναι με το μέρος τους.
ΔΕΝ θα έπρεπε να πληρώνουν δεκάρα.
Γιατί έχουν πληρώσει για το δημόσιο σύστημα υγείας με την εργασία και τους φόρους τους.
Γιατί αυτή είναι η βασική υποχρέωση κάθε Πολιτείας: να παρέχει αξιοπρεπείς συνθήκες νοσηλείας στην κοινωνία.
Εμείς στη Νέα Αριστερά το λέμε καθαρά:
Λαϊκό Μέτωπο για την υπεράσπιση και αναγέννηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στην πρώτη γραμμή. Και όλη την κοινωνία σε συναγερμό.
Και εδώ σήμερα, καταθέτω τις άμεσες προτάσεις της Νέας Αριστεράς, τις απολύτως αναγκαίες προτάσεις για να σταθεί το ΕΣΥ στα πόδια του.
Ενα: Διπλασιασμός των αποδοχών των γιατρών. Ετήσιο Κόστος: 500 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Δύο: Αμεσα ένταξη των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Τρία: Προσλήψεις για να καλυφθούν τα 20.000 κενά που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο σύστημα.
Με Αυτόματη κάλυψη-προκήρυξη των κενούμενων θέσεων. Με ευχερή και άμεση ένταξη στο ΕΣΥ των νέων γιατρών. Να εξασφαλίσουμε ότι κάθε απόφοιτος ιατρικής σχολής στη χώρα θα έχει δυνατότητα σταδιοδρομίας στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Στόχος μας πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα 24ωρο ασφαλές και αξιόπιστο δημόσιο νοσοκομείο ανά νομό.
Τουλάχιστον μία 24ωρη ασφαλής και αξιόπιστη μονάδα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Κέντρο Υγείας, ΤΟΜΥ, ΠΠΙ) ανά Δήμο.
Ενώ επιπρόσθετα απαιτείται Σύσταση Αρχής Ελέγχου παρόχων υπηρεσιών υγείας και προστασίας δικαιωμάτων των ασθενών.
Αλλά και καθιέρωση πλέγματος υγειονομικής ασφάλειας, με ανάληψη ευθύνης και κόστους από την πλευρά της Πολιτείας στις περιπτώσεις ακάλυπτων αναγκών υγείας του πληθυσμού, ξεκινώντας από τις νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές.
