Τα ερωτήματα, η αγανάκτηση αλλά και η ντροπή για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης πολλαπλασιάζονται τις τελευταίες μέρες. Η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται. Πρόκειται για γενοκτονική πολιτική, όχι για εθνοκάθαρση. Διότι ο στόχος μπορεί να είναι ο εκτοπισμός, αλλά η γενοκτονία είναι το μέσο που επιλέγεται. 32 χρόνια πριν έγραφε ο Γάλλος φιλόσοφος Ζιλ Ντελέζ σε ένα κείμενό του με τίτλο “Οι Ινδιάνοι της Παλαιστίνης” πράγματα απολύτως επίκαιρα και φαίνεται σαν να μην έχουμε προχωρήσει ούτε μισό εκατοστό προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα, φαίνεται να έχουμε κάνει πολλά βήματα πίσω ως ανθρωπότητα.
Εγραφε λοιπόν: “Ο Σιωνισμός και στη συνέχεια το κράτος του Ισραήλ θα απαιτήσουν από τους Παλαιστίνιους να τους αναγνωρίσουν νομικά. Αλλά αυτό το κράτος του Ισραήλ δεν θα σταματήσει να αρνείται την ίδια την ύπαρξη του παλαιστινιακού λαού. Δεν θα κάνει ποτέ λόγο για Παλαιστίνιους, αλλά για Αραβες της Παλαιστίνης, σαν να βρέθηκαν εκεί κατά τύχη ή κατά λάθος και αργότερα θα ενεργεί σαν οι διωγμένοι Παλαιστίνιοι να ήρθαν από έξω. Δεν θα μιλάει για τον πρώτο πόλεμο αντίστασης που τον διεξήγαγαν ΜΟΝΟΙ τους οι Ισραηλινοί. Θα τους εμφανίσει ως απογόνους του Χίτλερ, αφού δεν αναγνώρισαν τα δικαιώματα του Ισραήλ. Αλλά το Ισραήλ διατηρεί το δικαίωμα να αρνείται έμπρακτα την ύπαρξή τους. Εδώ ξεκινά μια μυθοπλασία που επρόκειτο να εξαπλωθεί όλο και περισσότερο και να βαραίνει πάνω σε όλους όσους υπερασπίστηκαν την παλαιστινιακή υπόθεση. Αυτή η μυθοπλασία, αυτό το στοίχημα του Ισραήλ, ήταν να παρουσιάζει ως αντισημίτες όλους όσους θα αμφισβητούσαν τις έμπρακτες προϋποθέσεις και τις ενέργειες του σιωνιστικού κράτους. Αυτή η επιχείρηση έχει τις ρίζες της στην ψυχρή πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Το Ισραήλ εξαρχής δεν έκρυψε τον στόχο του να εκκενώσει τα παλαιστινιακά εδάφη. Ακόμα καλύτερα, να φέρεται σαν το παλαιστινιακό έδαφος να ήταν άδειο, να προοριζόταν ανέκαθεν για τους Σιωνιστές. Ηταν πράγματι αποικισμός, αλλά όχι με την ευρωπαϊκή έννοια του 19ου αιώνα: οι κάτοικοι της χώρας δεν θα υφίσταντο εκμετάλλευση, θα διώκονταν Οσοι παραμείνουν, δεν θα μετατραπούν σε εργατικό δυναμικό εξαρτημένο από την περιοχή, αλλά μάλλον σε ένα ιπτάμενο και αποσπασμένο εργατικό δυναμικό, σαν να ήταν μετανάστες τοποθετημένοι σε γκέτο. Εξ αρχής έχουμε να κάνουμε με αγορά γης, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή θα ήταν άδεια από κατοίκους ή θα μπορούσε να αδειάσει. Πρόκειται για γενοκτονία. Αλλά μια γενοκτονία στην οποία η φυσική εξόντωση παραμένει υποταγμένη στη γεωγραφική εκκένωση: καθώς είναι απλώς Αραβες, έτσι γενικώς, οι επιζώντες Παλαιστίνιοι πρέπει να πάνε να αναμειχθούν με τους άλλους Αραβες. Η φυσική εξόντωση, είτε έχει ανατεθεί σε μισθοφόρους είτε όχι, είναι απολύτως παρούσα. Αλλά δεν είναι γενοκτονία, λένε, αφού δεν είναι ο “τελικός στόχος”.
Αναρωτιέμαι 32 χρόνια μετά τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Αναρωτιέμαι γιατί δεν υπογράφει η κυβέρνηση το κείμενο έκκλησης για να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, καταδικάζοντας έτσι και εσείς χιλιάδες βρέφη, αμάχους, μητέρες σε αργό και βασανιστικό θάνατο;
Ακόμα και η Γερμανία είναι μέσα στις 24 χώρες οι οποίες υπογράφουν την έκκληση. Ποιος στρατηγικός, πολιτικός, εθνικός δήθεν υπολογισμός μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την άρνηση και αυτή τη σιωπή; Με ποια ηθική βάση μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να εξακολουθεί τον σφιχτό εναγκαλισμό με τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου; Ποιο εθνικό συμφέρον δικαιολογεί την αρνητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην πρόταση για να επιβληθούν κυρώσεις στην κυβέρνηση του Ισραήλ; Γιατί ψήφισε αρνητικά στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών;
Την ώρα που αυτά τα μακάβρια εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας συμβαίνουν δίπλα μας, συζητάμε εδώ για τις άμεσες ξένες επενδύσεις, για τους μηχανισμούς προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, που στην πραγματικότητα είναι μηχανισμοί προστασίας των αμερικανικών και ευρωπαϊκών καπιταλιστικών συμφερόντων. Εχει να κάνει ακριβώς με τις μετατοπίσεις, τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που οδηγούν σε έναν ακραίο ανταγωνισμό πολιτικής και οικονομικής εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Ολα αυτά ακριβώς δείχνουν τη χρεοκοπία της οικονομίας, της ελεύθερης αγοράς, την ιδεολογική χρεοκοπία της κυβέρνησης. Η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και ο ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης, που δια της σιωπής και της στάσης του στιγματίζουν ιστορικά τη χώρα και μας ντροπιάζουν όλους και όλες ανεξαιρέτως καταδικάζουν ιστορικά τη χώρα στη ντροπή. Εμείς δεν πρόκειται να ανεχθούμε αυτή τη σιωπή. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ώστε να σταματήσει η γενοκτονική πολιτική του Ισραήλ και η καταδίκη χιλιάδων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε φρικτό και βασανιστικό θάνατο
