Ερώτηση με πρωτοβουλία του Ν. Ηλιόπουλου: «Η επιλογή της πολιτικής ηγεσίας να μην άρει τους περιορισμούς στο Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας για τους εργαζόμενους στο δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί καταφανή διάκριση σε βάρος τους».


Είναι πάγιο αίτημα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, αλλά και κεντρική επιταγή της διοικητικής θεωρίας αναφορικά με τη διαφάνεια και την προσπελασιμότητα της δημόσιας διοίκησης, το να απουσιάζουν αναιτιολόγητες δυσμενείς μεταβολές του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης, πολλώ δε μάλλον το να παρατείνονται αυτές καταπατώντας την αρχή της αναλογικότητας, η οποία σε συγκεκριμένη συγκυρία δικαιολόγησε την προσωρινή επιβολή δυσμενών μέτρων.

Συγκεκριμένα, Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε στις 5/5/2023 ότι η πανδημία COVID-19 δεν αποτελεί πλέον παγκόσμια έκτακτη ανάγκη και ήρε το ύψιστο επίπεδο υγειονομικού συναγερμού, βασιζόμενος στα μειωμένα ποσοστά θανάτων και νοσηλειών, σε σχέση με το παρελθόν, και στο υψηλό επίπεδο πληθυσμιακής ανοσίας. Αυτό που θα αναμενόταν εν προκειμένω αναφορικά με τις υπουργικές αποφάσεις και τις λοιπές διοικητικές πράξεις που ελέω πανδημίας εισήχθησαν, θα ήταν η σταδιακή, αν όχι άμεση. κατάργησή αυτών. Παρά ταύτα, από την επίσημη λήξη της πανδημίας τον Μάιο του 2023 μέχρι σήμερα εφαρμόστηκαν εικοσιεπτά νομοθετήματα (κατά βάση ΚΥΑ) που προβλέπουν παράταση ισχύος των ρυθμίσεων για την πανδημία. Μάλιστα, με το άρθρο 63 του Ν. 5116/2024 παρατείνεται η απαγόρευση μετακίνηση του ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού βοηθητικού προσωπικού, αλλά καταργούνται οι υπερωρίες που αυτό λάμβανε.

Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα πραγματικά προβλήματα του δημόσιου συστήματος υγείας παραμένουν και εντείνονται. Μπορεί ορισμένοι διοικητές και διευθυντικά στελέχη νοσοκομείων να κάνουν μια απέλπιδα προσπάθεια να εξωραΐσουν την κατάσταση, προβάλλοντας ορισμένες ισχνές βελτιώσεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό μέσω κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, όμως λείπει μόνιμο προσωπικό, πράγμα που τονίζεται διαρκώς και μετ΄ επιτάσεως από εργαζόμενους και συνδικαλιστές του χώρου της υγείας.

Τέλος, τα κενά του δημόσιου συστήματος υγείας και η εκούσια από πλευράς πολιτικής ηγεσίας υποβάθμιση που αυτό παρουσιάζει, αποτελώντας έναν έμμεσο χορηγό της ιδιωτικής περίθαλψης, δεν καλύπτονται με απαγορεύσεις μετακίνησης του προσωπικού, αλλά με μόνιμες προσλήψεις.

Κατόπιν αυτών, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

  • Για ποιο λόγο εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση μετακίνησης για τους υπαλλήλους της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Υγείας και των εργαζομένων όλων των εποπτευόμενων φορέων του, λόγω παράτασης ισχύος ρυθμίσεων για την προστασία της δημόσιας υγείας ενάμιση χρόνο μετά την επίσημη λήξη της πανδημίας Covid-19;
  • Πώς αιτιολογείται η συνέχιση της στέρησης του δικαιώματος συμμετοχής στο Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας του ΥΠΕΣ;
  • Πότε προτίθεται να άρει την ΚΥΑ που αφορά την απαγόρευση μετακινήσεων του προσωπικού;

 

Οι ερωτώντες βουλευτές

 Αθανάσιος (Νάσος) Ηλιόπουλος

Αθανασία (Σία) Αναγνωστοπούλου

Θεοπίστη (Πέτη) Πέρκα

Δημήτριος Τζανακόπουλος

Οζγκιούρ Φερχάτ

Μοιράσου το: