Οποιος θέλει συνομιλίες με στόχο την Ειρήνη, δεν «διορθώνει» το παρελθόν με ακόμα περισσότερο αίμα, περισσότερη κατοχή, περισσότερη προσφυγιά. Δεν υπονομεύει το μέλλον προσθέτοντας στο άδικο κι άλλο «ανολοκλήρωτο» άδικο. Οι λεκτικές προκλήσεις βίας έχουν πάντα αντίκρυσμα: διαρρηγνύουν οποιαδήποτε προσπάθεια οικοδόμησης μιας πολύ εύθραυστης ελληνοτουρκικής εμπιστοσύνης.
Η Διακήρυξη των Αθηνών με τους εμπρηστικούς λόγους του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ερντογάν καταντάει ένα μετέωρο βήμα. Ενα βήμα υπονομευμένο. Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι μεν ελληνοτουρκικό πρόβλημα με τη στενή έννοια. Ομως χωρίς τη λύση του Κυπριακού με βάση τις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ (διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία), οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες και η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή είναι υπονομευμένες. Αυτό πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο στην ελληνική κυβέρνηση και να το καταστήσει απολύτως σαφές στην τουρκική κυβέρνηση.
Η Ιστορία –όχι όπως τη διαβάζει ο κ. Ερντογάν- δείχνει ότι στην Κύπρο δοκιμάζεται η εμπιστοσύνη και ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Εμπιστοσύνη θεμελιωμένη στο διεθνές δίκαιο και όχι σε πολεμικές ιαχές που ηχούν απειλητικά. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να θέσει τον ελληνοτουρκικό διάλογο στο δυναμικό και πολύπλοκο πλαίσιο για την ειρήνη και σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται με μια Διακήρυξη που καταντάει να είναι μια Διακήρυξη σε κενό χώρου, χρόνου και ισχυρών δεσμεύσεων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
