Ανάπτυξη και ευημερία των ανθρώπων, όχι των δεικτών
Οι Ευρωεκλογές αφορούν πολύ περισσότερο την καθημερινότητά μας, από όσο έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε. Το μεγαλύτερο μέρος των εθνικών νόμων βασίζονται σε ευρωπαϊκές οδηγίες ή αφορούν κυρώσεις ευρωπαϊκών οδηγιών. Σημαντικότατα ζητήματα για τη ζωή μας όπως η οικονομία, το περιβάλλον, η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ πολλών άλλων, συζητούνται και προ-αποφασίζονται στις Βρυξέλλες.
Πάει πολύς καιρός, που την πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο την κατέχει το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Δικές του ήταν και παραμένουν οι ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας, οι αποφάσεις για την διαχείριση της πανδημικής κρίσης, οι αποφάσεις να ξοδευτούν δισεκατομμύρια προς μια «οικονομία πολέμου» που προωθείται πλέον ανοικτά και απερίφραστα από ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία. Φυσικά, στη δική μας χώρα, όλες αυτές οι νεοφιλελεύθερες και φιλοπόλεμες ευρωπαϊκές πολιτικές έχουν βρει τον πιο πιστό οπαδό τους στο πρόσωπο της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μετά από σχεδόν 6 χρόνια σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής της παρούσας κυβέρνησης, τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Το 30% των παιδιών στην Ελλάδα ζουν στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Φυσικά, μαζί με τις οικογένειές τους. Τα δημόσια νοσοκομεία έπαψαν να είναι…δημόσια. Ιδιωτικά χειρουργεία τα απογεύματα και πλέον και ιδιωτικά ιατρεία μέσα στα δημόσια νοσοκομεία τα απογεύματα! Οι ασφαλισμένες και οι ασφαλισμένοι πληρώνουν διπλά και τριπλά για το βασικό αγαθό της υγείας, πέραν των όσων πληρώνουν για την ασφάλισή τους. Οσες και όσοι είναι χωρίς ασφάλιση (για παράδειγμα, άνεργες και άνεργοι), δεν έχουν πρόσβαση στην υγεία χωρίς να πληρώσουν (πώς άραγε;!). Τμήματα δημόσιων σχολείων συγχωνεύτηκαν και δημόσια σχολεία έκλεισαν. Με Νόμο, έγινε πιο δύσκολη η πρόσβαση των παιδιών στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση (π.χ. επιβολή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής). Εντέλει, όλα όσα φροντίζουν τους πολίτες και υποστηρίζουν την κοινωνική συνοχή, λιγοστεύουν. Ενα ισχνό και αδύναμο Κράτος, με μια πλήρως απορυθμισμένη αγορά να χρεώνει όσα επιθυμεί, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο.
Ολα τα παραπάνω αποτελούν παραδείγματα των αποτελεσμάτων της λεγόμενης νεοφιλελεύθερης προσέγγισης στην πολιτική και την οικονομία, την οποία έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το «μητρικό» Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Υπάρχουν, όμως, εναλλακτικές. Εναλλακτικές που μπορούμε να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά, μόνο εάν αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ευρώπη, και την πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο πάρουν πιο προοδευτικές δυνάμεις. Οι προοδευτικές ευρωπαϊκές αριστερές δυνάμεις προτάσσουν το κοινωνικό κράτος ως ανάχωμα σε δύσκολες εποχές όπως αυτές της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, της πανδημικής κρίσης, αλλά και των χρόνων ανασύστασης που ακολουθούν μετά το πέρας των κρίσεων αυτών. Κοινωνικό κράτος, όπως δημόσια υγεία και παιδεία για όλες και για όλους. Υποστηρίζουν την δίκαιη οικολογική μετάβαση που θέτει τα κοινωνικά και συμμετοχικά δικαιώματα στο επίκεντρο της περιβαλλοντικής πολιτικής. Πιστεύουν ότι η διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αποτελεί θεμέλιο λίθο της κοινής ευρωπαϊκής μας ζωής και συμπόρευσης. Προωθούν την ιδιωτική πρωτοβουλία με τρόπους τέτοιους, ώστε εκείνη να συμβάλλει στη συλλογική ευημερία.
Τέλος, οι αριστερές προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης ξέρουν πώς να ανατρέψουν την ακροδεξιά ρητορική και κοινωνικο-πολιτική δράση, η οποία είναι σε άνοδο. Μάλιστα, συντρέχουν σοβαροί λόγοι που εικάζεται ότι η ακροδεξιά μπορεί να διεκδικήσει ποσοστά που δεν έχει ξαναδεί η μεταπολεμική Ευρώπη στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Είναι τέτοιοι, λοιπόν, οι καιροί, που καμιά και κανένας δεν δικαιούται να πει πως δεν γνώριζε το τι διακυβευόταν στις ευρωεκλογές αυτές, και απείχε. Η συμμετοχή είναι χρέος. Πρέπει να στρίψουμε το τιμόνι της Ευρώπης, ώστε το ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον να διευκολύνει και την ανακατεύθυνση της χώρας μας προς την ανάπτυξη και την ευημερία των ανθρώπων, και όχι των δεικτών.