«Δεν είναι θέμα» για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, η άρση της μονιμότητας στο δημόσιο
Στέφανε, σε παίρνει δεξιά και το ζορίζεις…
Μετά τις δηλώσεις ότι το ΝΑΤΟ είναι μία «ιερή συμμαχία», την οικειοποίηση του συνθήματος «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια», την δημόσια δήλωση της πίστης του σε «θαύματα», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Στ. Κασσελάκης, με λαϊκίστικη απλότητα δήλωσε πως «ο Ελληνας πολίτης πρέπει να αξιολογεί την αποδοτικότητα του Δημοσίου», ενώ στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το ενδεχόμενο άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων απέφυγε χαρακτηριστικά να απαντήσει αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο, ταυτιζόμενος έμμεσα, σε ένα ακόμα ζήτημα, με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.
Καμιά έκπληξη για τη επαμφοτερίζουσα στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Αλλωστε στο παρελθόν είχε υποστηρίξει τις επιλογές του σημερινού πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη -τότε υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης-, αρθρογραφώντας στον «Εθνικό Κήρυκα» υπέρ των απολύσεων στο δημόσιο τομέα. Η λαϊκίστικη ρητορική του δεν μπορεί να κρύψει τον νεοφιλελεύθερο πυρήνα των αντιλήψεών του.
Η έμμεση αναφορά του στην άρση της μονιμότητας δείχνει όμως και κάτι ακόμα, την πλήρη άγνοια του Στέφανου Κασσελάκη για τη χώρα και τη δημόσια διοίκηση. Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων κατοχυρώθηκε συνταγματικά το 1911 ως ένα ισχυρό αντίβαρο στην κομματική φαυλοκρατία και ασυδοσία, που επικρατούσε μέχρι τότε, στους διορισμούς και τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Υπονομεύτηκε από τη δικτατορία του Μεταξά, με την εφαρμογή των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, τα οποία απέκλειαν τους δημοκρατικούς πολίτες από την εργασία στο Δημόσιο. Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε αδιάλειπτα ως το 1981, με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τα ρουσφέτια και τη φαυλοκρατία να στιγματίζουν τη λειτουργία του κράτους.
Η υπεράσπιση αυτού του δημοκρατικού κεκτημένου αποτελεί υποχρέωση για κάθε κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικό ή αριστερό, όχι γιατί αποτελεί μια ειδική μεταχείριση προς μια ομάδα εργαζομένων όπως παρουσιάζεται από το νεοφιλελεύθερο αφήγημα, αλλά γιατί ακριβώς διασφαλίζει τις αρχές της διαφάνειας, της ισότητας, της αξιοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Εξάλλου, αυτό που εντέχνως αποκρύπτεται από το δημόσιο διάλογο από τους υποστηρικτές του εν λόγω αφηγήματος, είναι πως υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο που δίνει τη δυνατότητα να απολύονται επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι. Το Σύνταγμα προστατεύει τον εργαζόμενο από αυθαίρετες διώξεις – απολύσεις, ενώ δίνει τη δυνατότητα απομάκρυνσης σε περιπτώσεις κακοδιαχείρισης, πλημμελούς εκτέλεσης καθηκόντων κ.τ.λ.
Αναφορικά με το αφήγημα για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, δεν αποτελεί παρά ακόμα ένα «επικοινωνιακό πυροτέχνημα» αυτών που υποστηρίζουν τις απολύσεις. Ποιος και με ποια κριτήρια θα αξιολογήσει ένα γιατρό που εργάζεται σε υποστελεχομένα νοσοκομεία ή ένα δάσκαλο που κάνει μαθήματα σε κοντέινερ; Αντί να αναδείξουμε τις σοβαρές ελλείψεις και στρεβλώσεις στον τρόπο λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης, η συζήτηση για άλλη μια φορά περιστρέφεται γύρω από τη ρητορική του «τεμπέλη δημοσίου υπαλλήλου», ποντάροντας στον κοινωνικό αυτοματισμό.
Σήμερα τα πραγματικά προβλήματα στο δημόσιο τομέα μεταξύ άλλων είναι η υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών, οι χαμηλοί μισθοί, η αδιαφάνεια κατά τη στελέχωση των θέσεων ευθύνης και των διοικήσεων οργανισμών, η ανεξέλεγκτη παρουσία των ιδιωτικών εταιρειών παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, οι απευθείας αναθέσεις και η εκχώρηση κρίσιμων λειτουργιών σε ιδιώτες. Η άρση της μονιμότητας δεν επιλύει κανένα από αυτά τα προβλήματα. Αντίθετα αποδυναμώνει τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους και οδηγεί σε μια διοίκηση που αντιμετωπίζει τον πολίτη ως πελάτη, με βασικό κριτήριο το κέρδος του ιδιώτη και όχι την κοινωνική ευημερία
Μια τέτοια θεώρηση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ενίσχυση των πελατειακών σχέσεων, την περαιτέρω αποψίλωση των δημόσιων υπηρεσιών, τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών των δημοσίων υπαλλήλων και στην απώλεια της θεσμικής μνήμης και συνέχειας.
Για εμάς ως Νέα Αριστερά, η υπεράσπιση της Συνταγματικής Αρχής είναι αυτονόητη και αδιαμφισβήτητη. Υποστηρίζουμε μία δημόσια διοίκηση που αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό της, παράγει γνώση και καινοτομία και λειτουργεί στη βάση των θεμελιωδών αρχών της, όπως η υπεροχή του δημοσίου συμφέροντος, η αμεροληψία, η νομιμότητα, η ίση μεταχείριση των διοικουμένων.
Για εμάς, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, και η υιοθέτηση ενός σύγχρονου πράσινου και δίκαιου αναπτυξιακού μοντέλου, είναι αλληλένδετη με την ύπαρξη μιας ισχυρής Δημόσιας Διοίκησης, κατάλληλα στελεχωμένης και εξοπλισμένης με εκείνα τα εργαλεία που διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια, την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και εν τέλη μιας Δημόσιας Διοίκησης και ενός κράτους στην υπηρεσία των πολιτών και όχι των λίγων και εκλεκτών.
Τασσόμαστε υπέρ της επαναφοράς του 13ου και του 14ου μισθού, των διαφανών και αντικειμενικών διαδικασιών για τη στελέχωση κρίσιμων δομών και υπηρεσιών, καθώς και της κατάργησης της δυνατότητας τοποθέτησης μετακλητών ή/και ιδιωτών σε θέσεις ευθύνης της διοικητικής ιεραρχίας.
