9 Απριλίου: παγκόσμια ημέρα Ρομά. Δηλαδή; Μία ημέρα για να μας θυμίζει την τσιγγανοφοβία, τις διακρίσεις, το μίσος, το ρατσισμό, τις δολοφονίες, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τα διαχωριστικά τείχη. Να μας θυμίζει απάνθρωπους καταυλισμούς, οι περισσότεροι χωρίς νερό, ρεύμα και σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, και ανθρώπους χωρίς πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, παιδιά σε διαρκή κίνδυνο και ουσιαστικά αποκλεισμένα από την εκπαίδευση.
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη και θλιβερότερη απόδειξη του μίσους κατά των ρομά (και από το ίδιο το κράτος) από τις σχετικά πρόσφατες δολοφονίες νέων παιδιών από αστυνομικούς, όπως του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου και του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη;
Υπάρχει άραγε ανάγκη μεγαλύτερης τεκμηρίωσης από τις εικόνες ντροπής πεινασμένων και ανήμπορων παιδιών ρομά; Χρειάζεται άραγε κάποια επιστημονική μελέτη για να καταγραφεί ο απόλυτος κοινωνικός αποκλεισμός τους;
Αν πράγματι κάτι έχουμε ανάγκη είναι να αλλάξουμε ματιά, ρότα, αντίληψη, πολιτική. Αν κάτι πρέπει να διεκδικήσουμε είναι η λέξη που έγραψε η οικογένεια Σαμπάνη μετά τη δολοφονία του παιδιού της: «Δηκεοσήνι» και γράψτε την όπως θέλετε….
